Η Φυλλίς ήταν μια όμορφη πριγκίπισσα, κόρη του βασιλιά της Θράκης. Ερωτεύτηκε τον Δημοφώντα, γιο του Θησέα, την ερωτεύτηκε πολύ κι εκείνος και έζησαν μαζί αγαπημένοι.Κάποτε ο Δημοφώντας νοστάλγησε την πατρίδα του και θέλησε να πάει στην Αθήνα για λίγο. Η Φυλλίς έμεινε πίσω να τον περιμένει.
Τα χρόνια περνούσαν κι εκείνος δε γυρνούσε.Απελπισμένη η Φυλλίς κρεμάστηκε σε ένα δέντρο και εκείνο κράτησε τη ψυχή της.
Από τότε δεν ξανάβγαλε φύλλα, ούτε άνθισε ποτέ ξανά.
Κάποιο Γενάρη με τα χιόνια γύρισε ο Δημοφώντας . Όταν έμαθε για το χαμό της αγαπημένης του Φυλλίς, αγκάλιασε το δέντρο συντετριμμένος κι έκλαψε πικρά.. τότε εκείνο άρχισε να βγάζει λευκά λουλούδια..Η ψυχή της βασιλοπούλας γέμισε χαρά αλλά δεν ξαναπήρε ποτέ ανθρώπινη μορφή.
Έμεινε δέντρο και κάθε Γενάρη στολίζεται ολόλευκο
Η αμυγδαλιά, σύμβολο ελπίδας, αγάπης που δε νικιέται από το θάνατο
Η αμυγδαλιά, σύμβολο ελπίδας, αγάπης που δε νικιέται από το θάνατο
6 σχόλια:
Αυτή με τα σπουργίτια να ξεκουράζονται, είναι όλα τα λεφτά πάντως.
Καλησπέρες !
που ειναι η αγαπη που δε νικιεται απο τιποτα, ε;
n.ago, είναι πανέμορφα, όντως:)
northaura, γι αυτη την αγάπη μιλάμε, ναι:)
Μέρα καλή να έχουμε
Ωραίος μύθος που δικαιολογεί την ύπαρξη και τη μοναδική ομορφιά της αμυγδαλιάς μέσα στο λευκό πέπλο του χειμώνα.
Μου άρεσε! :)))
Δε ξερω για το δεντρο παντως η Φυλλις που γνωριζω ειναι θεα!!! :-P
Δημοσίευση σχολίου