Γύρω στα 30, σοβαρός, καλοντυμένος, με ένα μάτσο λεφτά στη τσέπη.Τίποτα δεν έδειχνε το πάθος.. τίποτα εκτός από κείνη τη γυαλάδα στα μάτια.
«2100 ευρώ στον άσσο»
Αυτές ήταν οι κουβέντες που είπε
«Σε δυο λεπτά αρχίζει»
Αυτές ήταν οι λέξεις που είπα εγώ.. ούτε καλή επιτυχία είπα, ούτε τίποτε άλλο
Τον άφησα στο κόσμο του και τον παρακολουθούσα όσο περίμενε
Δεν έδειχνε αγωνία, ίσα ίσα έμοιαζε χαλαρός, συγκεντρωμένος, σαν έτοιμος για όλα.. μόνο εκείνη η γυαλάδα τον πρόδιδε
Η μπαλίτσα ξεκίνησε να τρέχει και τα μάτια του έτρεχαν μαζί της
Έχασε, δεν βγήκε ο άσσος
Έμεινε λίγα λεπτά ακόμα όρθιος να κοιτά την οθόνη, συνέχισα να τον παρακολουθώ
Ήταν ακόμα χαλαρός, ψύχραιμος αλλά η γυαλάδα στα μάτια του ήταν τώρα εκτυφλωτική
«Άτιμη» ψιθύρισε σχεδόν χαϊδευτικά και έφυγε παίρνοντας μαζί μόνο τη τρέλα του και την ελπίδα της επόμενης φοράς
Τι είναι καλύτερο σε τούτη τη ζωή από το να κουβαλάμε την ελπίδα μέσα μας?
14 σχόλια:
Άλλο πράγμα όμως η ελπίδα κι άλλο το πάθος.
Ένα πάθος είναι όλο το παιχνίδι. Ένας τζόγος που κοστίζει ακριβά. Σαν έτοιμος από καιρό ίσως πρέπει να περιμένει και τον καβαφικό θίασο. Τουλάχιστον θα αποδεχτεί την αλήθεια σαν τον καβαφικό Αντώνιο;
Τι είναι καλύτερο; Να έχεις την τρέλλα σου.
Εκείνη δεν πεθαίνει ποτέ. Ούτε καν τελευταία...;ο)
Αντί να ζούμε με την ελπίδα , δεν είναι καλύτερη η πραγματικότητα ;
Είναι καλύτερο να επιβεβαιώνεται κιόλας...;)
οταν βλεπω κατι τετοια λυπαμαι.
Τελικά έμεινε στον άσσο ο γυαλιδομάτης τριαντάρης...
Είναι μόνο άνθρωποι... με τα πάθη, τα λάθη, τις ελπίδες τους..
Δύσκολα θα τους καταλάβει κανείς.. αλλά δεν θα το ζητήσουν κιόλας.
Καλημέρα σε όλους:))
Υπάρχουν άνθρωποι που ποτέ δεν χάνουν την ελπίδα τους πρός τη Θεά Τύχη. Πιστεύουν ότι κάποτε θα τους χαμογελάσει ενώ στο μεταξύ κινδυνεύουν να χάσουν τα πάντα, ακόμη και την ζωή τους πάνω στην πράσινη τσόχα ή στη ρουλέττα.
Ελπίδα και πάθος πάνε παρέα. Αχώριστοι μικροί εχθροί.
Γιατί τέτοιες ελπίδες, τις βλέπω …απέλπιδες;
οταν δεν εχεις τιποτα, δεν εχεις και τιποτα να χασεις ...
κι αν κρινω απο την περιγραφη σου , αυτος εδω ηταν ετοιμος για ολα, δεν κρεμιοταν απ'τον ασσο, απλα τον διεκδικησε γνωριζοντας και τις δυο εκδοχες.
με μια ευρυτερη εννοια καλο ειναι αυτο γιατι πολλοι θεωρουν τον εαυτο τους χαμενο πριν ακομα παιξουν, οποτε συμβιβαζονται... και αυτο ειναι χειροτερο για μενα
καλησπερα
ωραία ιστοριούλα!
Μα αυτό το "«Άτιμη» ψιθύρισε σχεδόν χαϊδευτικά και έφυγε"
είναι καταπληκτικό!
Εμένα θα μάρεσε να τελειώνει εκεί. Ποιός μπορεί να ξέρει τί πήρε μαζί του; Ή τι θα φέρει την επόμενη φορά;
Μαρίνα, έτσι νομίζω κι εγώ. ελπίδα και πάθος πάνε παρέα.
N.ago, γιατί υπάρχουν και τέτοιες.
tamara, ήξερε πολύ καλά και τι θέλει και τι κάνει.
eryx-t, δε νομίζω να τον ξαναδώ:))
καλησπέρα σε όλους:)
Oxι ...αλλο πραγμα ειναι η ελπιδα...η ελπιδα που σου δινει φτερα για την ζωη...αυτοι οι ανθρωποι δεν ζουν παρα μονο για για αυτην την μπιλια της ρουλετας, για τις φιγουρες της τραπουλας, για τον τζογο....ποτε δεν μπορεσαν και δεν θα μπορεσουν να ζησουν, να ρουφηξουν την ζωη με τα ομορφα και τα δυσκολα της,ζουν σε εναν αλλο κοσμο....
Τον εζησα αυτο τον τυπο ανθρωπου και μονο θλιψη μου φερνει.
Δημοσίευση σχολίου