20070213

μάλλον χάθηκα



Δεν ήξερα αν είχα πάρει το σωστό δρόμο
Ήταν αργά πια... το "μάλλον χάθηκα" είχε κολλήσει στο μυαλό μου
Δεν προχώρησα άλλο... γύρισα πίσω.
Όταν μου εξήγησαν ότι ήμουν λίγα βήματα πριν, είδα εμένα να γυρίζω και τον Θεό να γελάει

10 σχόλια:

Agobooks είπε...

Ενα μικρό δασάκι στη Δράμα μου θυμίζει!
Να χάνεσαι και να επανέρχεσαι.
Μια διαδικασία, εσωτερικής αναζήτησεις...

Person I. είπε...

Τουλάχιστον κάποιος ήταν εκεί όταν χάθηκες. Κι ας ήταν ο Θεός που γέλαγε...

ο δείμος του πολίτη είπε...

Κι όμως δεν χάθηκες. Απλά επέλεξες άλλη διαδρομή από εκείνη του Θεού και των φίλων. Πεπέλεξς να ακολουθήσεις το δικό σου δρομο, ακόμα κι αν σε γυρνούσε πίσω. Ωστόσο, στο πίσω ενώ βρίσκουμε την ασφάλειά μας, δεν ανακαλύπτουμε νέες διαδρομές που μας πλουτίζουν. Η ασφάλεια δεν είναι το παν, αλλά οι ανακαλύψεις. Και ο Καβάφης προτρέπει σε μακρύ ταξίδι, μη ξεχνάς.

mario είπε...

n.ago, είναι στην Κυλλήνη κάπου.

φτερό, μόνη χάθηκα, μόνη ξαναβρέθηκα:)

Δήμο, έτσι όπως τα λες είναι... κι εσύ και ο Καβάφης:)

Μέρα καλή εύχομαι:)

Φωτούλα Τζιώντζου είπε...

Ένστικτο ή απλά φόβος για "μέρη" που δεν τα έχει ο χάρτης μας;

fish eye είπε...

..η ουσια ειναι πως επεστρεψες..αλλωστε..ακομη πολλες βολτες στο δασος θα κανεις..

iPol είπε...

Μαριώ, σ'έχωσα...
έλα στο μπλογκ μου όποτε μπορέσεις.

melomenos είπε...

καμιά φορά πρέπει να γυρνάμε και πίσω στις διαδρομές μας
καλώς σε βρήκα

mario είπε...

Καλημέρα σε όλους
Ευχαριστώ πολύ πολύ

demonia είπε...

Το είχα πάθει κυριολεκτικά...Ήμουν 13 κι έψαχνα ένα εκκλησάκι.Τελικά αποδείχτηκε βέβαια ότι όντως είχα χαθεί!