το 8

θα σε φτάσω

και θα σε περάσω

επειδή

το θέλω πολύ

αυτή τη στιγμή

εκεί ήταν για μέρες
νύχτα μέρα ψηλά
αψηφώντας νόμους και κανόνες
φώναζε.. όλα συμβαίνουν αυτή τη στιγμή
ψιθύριζε.. όλα μπορούν να συμβούν αυτή τη στιγμή

γύρω

Τα βλέπω όλα γύρω
Πόσο σε σειρά είναι
Όλα δουλεύουν ρολόι
Τόσο διαβολεμένα καλά που νοιώθω τύψεις όταν κοιτάζω το κενό μου..




151106

05:00

λίγων στιγμών άνθρωπος
καθαρός όσο τίποτα, τρυφερός, ανίσχυρος μέσα στην παντοδυναμία του
ο πιο αγνός, ο πιο αθώος
θεϊκό πλάσμα με χάρτινες πατουσίτσες και σφιχτές λιλιπούτειες γροθιές
κλειστά μάτια που βάζουν όλη τους τη δύναμη ν ανοίξουν, ν αντικρύσουν το πρώτο φως της πρώτης μέρας που λες ξημέρωσε μόνο και μόνο γι αυτό
το πιο μικροσκοπικό στόμα του κόσμου στέλνει φιλιά κόκκινα στο σύμπαν ρουφώντας άτσαλα τροφή
το θαύμα μπροστά μας
λάμπει ολόκληρο λευκό φως που μας τραβά σαν πεταλούδες
σκορπά καινούριες ανάσες, αέρας φρέσκος, ζωντανός
θα σου χαρίσω χρώματα
να βάφουν την ζωή σου ζωηρά
όλη μου την αγάπη
να γίνει κουράγιο, να γίνει δύναμη

όνειρο

Είδα όνειρο πως ήμουν αόρατη
Ήμουν μια ματιά ζωντανή και περίεργη δίπλα σε φωτιά με ανθρώπους γύρω της
Μιλούσα και δεν με άκουγε κανείς, έσπρωχνα να καθήσω και δεν κουνιόταν κανείς
Αργά και ήσυχα αγκάλιαζα τα πάντα με το βλέμμα μόνο και εκείνο αφού έψαξε όλους.. στάθηκε εκεί
Γαντζωνόταν στο μικρό δάχτυλο του δεξιού χεριού και αργά ανέβαινε ως το αυτί, καθόταν στα δυο στρογγυλά σκουλαρίκια και έκανε κούνια απαλά για ώρα πολύ
Έμπαινε στο στόμα η ματιά και ακολουθούσε το δρόμο του αέρα
Σαν χάδι τρυφερό το πέρασμά της, ζεστό, απαλό
Παντού ακούμπησε, δεν υπήρξε τριχούλα που να μην χτένισε, δέρμα που να μην ένιωσε, κίνηση που να ξέφυγε, μορφασμός που να πέρασε απαρατήρητος
Χάιδεψε το πρόσωπο άπειρες φορές
Ξεκινούσε ταξίδι η ματιά πάνω του
Άρχιζε από εκείνη τη μικρή τούφα καφέ μαλλιά που όταν δεν κάνει κύκλους γύρω από τον εαυτό της ξεκουράζεται στην άκρη του μετώπου, κατρακυλούσε στη ράχη της μύτης, σταματούσε στην άκρη ροζ χειλιών και κρατούσε ισορροπία όποτε αυτά μιλούσαν
Γλιστρούσε και έπεφτε μερικές φορές, κατρακυλούσε στο λαιμό και τότε το κατάπινε το φάντασμα της πέτρας που κρεμόταν εκεί
Ζεστασιά και ανακούφιση
Όμορφο όνειρο σαν αληθινό

χωρίς κλικ

Άπειρα μάτια κοιτάζουμε ίδιες οθόνες την ίδια στιγμή
λόγια, σκέψεις απλώνονται γράμμα γράμμα
λέξεις, παράπονα, ιδέες, όνειρα μπλέκονται και βγάζουν νόημα
άψυχο όλο
άψυχο το μέσο
ένα κλικ και φανερώθηκες παραμένοντας κρυμένος για πάντα μπορεί
Βάζω τα μέσα μου σε ένα άψυχο μέσο και τα περιφέρω
Να ήταν και τα μάτια έτσι
να έγραφαν τα λόγια και να τα μετέφερε το βλέμμα.. με ένα κλικ
κι όχι να χαμηλώνει έντρομο μπροστά στις αλήθειες που θα φανερώσει
Να έφτιαχνε το στόμα τις λέξεις τις καινούριες, τις νεογέννητες
και να τις άφηνε να βγουν, να μιλήσουν
κι όχι να παλεύουν στην άκρη της γλώσσας με τις παλιές, τις δοκιμασμένες και να κατρακυλούν φοβισμένες αφήνοντάς τες να νικήσουν
δειλή
δειλοί

άκουσα

In a manner of speaking

Nouvelle Vague

έφυγε

ευχαριστώ

καρδούλα μου

- Η καρδιά μου είναι μικρή
έχει χρώμα κόκκινο, μπλε και μαύρο… πιο πολύ μαύρο είναι
ανοιγοκλείνει συνέχεια με δύναμη και κάνει τρομακτικό θόρυβο..
δεν μου αρέσει και πάρα πολύ
αλλιώς την είχα σκεφτεί εγώ…
είναι άσχημη μάλλον…
πώς σου ήρθε και με φωνάζεις καρδούλα σου και καρδούλα σου συνέχεια…?

συμβουλή

- Τον συμβουλεύεις συνέχεια.. γι αυτό θυμώνει
είναι ολόκληρος άντρας πια κι εσύ τον βλέπεις σπάνια..
δεν έχεις ιδέα για την καθημερινότητά του..
μην τον συμβουλεύεις..
άκουσε τον μόνο.. πιο πολλά θα κερδίσεις..
- Ωραία συμβουλή..

με λέει αγάπη του..

17 χρόνια μετά

γεια

ξένο

Αυτό που λέγεται εαυτός μπορεί να γίνει μισητό όσο τίποτα στο κόσμο
Μπορεί να γίνει απροστάτευτο και το μόνο που ακούγεται είναι λόγια παρηγοριάς
Να είναι εσύ μα και τόσο ξένο
Να μπαίνεις μέσα του, να γλυστράς απαλά σαν να γεννήθηκες γι αυτό και να μη χωράς
μετά μπορεί να γίνει το μοναδικό που σε κάνει να κοιμάσαι ήσυχα τα βράδια

απάτη

Αυτούς που αγαπάμε θα πληγώσουμε πιο πολύ
Αυτούς που συμπαθούμε θα στεναχωρέσουμε πρώτα
Απάτη η αγάπη
Αύριο είναι η μεγαλύτερη μέρα του χρόνου
Φως παντού για ώρες
Κι όμως.. το θερινό ηλιοστάσιο είναι ο θάνατος του Ήλιου

μύρισε ο αέρας έρωτα

Τον παρακολουθώ προσεκτικά.. διακριτικά, ήσυχα
Ήξερα πόσο πολύ του άρεσε, το κατάλαβα αμέσως μόλις τους είδα μαζί
Τυχαία αγγίγματα, τρυφερές ματιές, τραγούδια ερωτικά, ταξιδιάρικα, αφιερώσεις, ραβασάκια
Τον είδα να την πολιορκεί, να γίνεται εμμονή η ιδέα να την έχει δικιά του
Είδα και κείνη να κολακεύεται, να χαμογελάει αμήχανα, να τον χαϊδεύει με τα μάτια της όταν νόμιζε δεν κοιτάει κανείς
Τους είδα να περπατούν αγκαλιά χαμένοι σε μαγικό κόσμο, να ζητούν απομόνωση και να μην φτάνουν οι ώρες της μέρας να πουν όσα θέλουν
Ένιωσα πότε ήταν η στιγμή που φιλήθηκαν και έπαιρνα βαθιές ανάσες όταν ήμουν κοντά τους.. μύριζε ο αέρας έρωτα
Στα 17 ο έρωτας μυρίζει αλλιώς… πλημμυρίζει το σύμπαν
Όταν βρίσκεται κανείς ανάμεσα σε ερωτευμένα 17χρονα θυμάται όσα νόμιζε ξεχασμένα.. ξαναζεί μέσα από αυτά την μαγεία
Η χαρά της ζωής
Όμορφα πράγματα

θα με αγαπάς?

Θα με αγαπάτε αν σας λέω όσα θέλετε να ακούσετε?
Θα με κάνετε παρέα αν σας παρουσιαστώ όπως με φαντάζεστε?
Θα είστε ήσυχοι πως είμαι καλά στα μυαλά μου αν σας περιγράψω σαν ζωή μου αυτό που ονειρεύεστε κρυφά για δικιά σας?
Αν με σπρώξω, τσαλακωθώ και μπω όπως όπως σε όσα είστε σίγουροι πως χωράω, θα με δεχτείτε πάλι κοντά σας?
Θα σταματήσετε να με φοβάστε αν ταιριάξω πολλές γαργαλιστικές λεπτομέρειες στην ψεύτικη πραγματικότητα που σας σερβίρω?
Κι εγώ? Θέλω να σας εξαπατήσω τόσο?
Θα έχει νόημα η αγάπη σας αν ξέρω ότι την έχω κατασκευάσει εξ αρχής?
Μήπως ό,τι κι αν κάνω θα συνεχίσετε να κουνάτε το κεφάλι κάθε φορά που φεύγω?

τα διόδια

Έπαιζαν παρέα για καμιά ώρα περίπου
Διάλεγαν αριθμούς στη τύχη.. τρεις ο ένας και τρεις ο άλλος
Ο τρελός ταξιτζής και ο ήρεμος συνταξιούχος αστυνομικός έγιναν φίλοι μέσα στο πρακτορείο και ταίριαξαν τόσο που μοιράστηκαν την τύχη τους εκείνο το βράδυ
Παρακολουθούσαν τις κληρώσεις σχολιάζοντας χαλαρά και έδειχναν να το διασκεδάζουν
Έλεγαν ιστορίες παλιές για τσόγους τρελούς κάπου κάποτε που έχασαν πολλά λεφτά ή κάποια άλλη φορά που πέρασε η τύχη και τους έκλεισε το μάτι βιαστική
Αρχίζει μια νέα κλήρωση και ένιωσα την αγωνία τους από μακριά..
-Το 6 λείπει, άκουσα τον ταξιτζή να λέει σιγανά σα να μην ήθελε να τρομάξει την μπαλίτσα που κρατούσε τα λεφτά τους μέσα της
-Και το 6 ήρθε, λέει ο συνταξιούχος αστυνομικός γελώντας δυνατά
Έχεις λεφτά να μας πληρώσεις, Μαρία? ρωτάνε και οι δυο μαζί και όταν τους είπα ναι, άρχισαν να κάνουν σχέδια…
-700 ο καθένας.. δεν είναι άσχημα
-Θα πληρώσω το νοίκι να ηρεμήσω κι εγώ κι η σπιτονοικοκυρά μου και τα υπόλοιπα θα τα παίξω χωρίς να έχω άγχος, λέει ο ταξιτζής
-Θα τα βάλω στην άκρη να μαζεύονται όσα έχω πάρει σιγά σιγά γιατί έτσι πάρει χαμπάρι η γυναίκα μου πόσα έχω παίξει θα με κρεμάσει, λέει ο συνταξιούχος αστυνομικός
-Ναι, ναι, συμφωνούσαν περιμένοντας να μετρήσω τα λεφτά τους
-Ρε συ Δημήτρη… έχεις όρεξη να πληρώσεις διόδια απόψε?
-Να περάσω από το σπίτι μου πρώτα
Οκ, συμφώνησαν και έφυγαν για Λουτράκι

ο εφιάλτης

Είδα έναν εφιάλτη χτες....
έναν τρομερό, απαίσιο εφιάλτη
ξύπνησα ιδρωμένος και πολύ αγχωμένος…
Είπε λέει η δασκάλα ότι πρέπει να είμαστε στο σχολείο στις 5 το πρωί κι εγώ σκεφτόμουν πόσο δυσκολεύομαι να ξυπνήσω την κανονική ώρα... πώς θα τα καταφέρω τόσο πρωί?
Είχα αγωνία να μη με πάρει ο ύπνος και προσπαθούσα να μείνω ξύπνιος.. αλλά με πήρε…
και ξύπνησα στις 6 τρομαγμένος κι εσύ μου είπες ότι τώρα δεν προλαβαίνω να πάω σχολείο..
Ένιωσα τόσο άσχημα και βαριόμουν.. συνέχεια σκεφτόμουν τι θα έκαναν οι φίλοι μου..
Και μετά γίνεται χειρότερο γιατί το απόγευμα λέει είδα τον Μιχάλη και μου είπε ότι είμαι χαζός που δεν πήγα…
Η δασκάλα μας είχε ετοιμάσει έκπληξη… μια εκδρομή στη θάλασσα… και πήγαν όλοι.. εκτός από εμένα..
Τρομερός εφιάλτης.. ο χειρότερος που έχω δει.. χειρότερος κι από τα μαύρα πουλιά με κεφάλια κοριτσιών…


Παναγιώτης, 9

πες το

δεν είναι ντροπή..
πες το
νιώθεις μόνος

ένα σημαδάκι ο καθένας

Η τελετή θα γίνει σε ένα όμορφο, μικρό, παραθαλάσσιο εκκλησάκι λίγο έξω από την Αθήνα
Θυμάμαι παλιά, όταν ο γάμος ήταν γι αυτούς κάτι μακρινό, ήταν απλά ένα όνειρο, ήθελαν να γίνει κάπου ήσυχα, έξω από την πόλη, μακριά από πολυτέλειες τρελές, να είναι αυτοί με όσους αγαπάνε μόνο και να παντρευτούν ρομαντικά, ονειρεμένα… και τώρα έφτασε η στιγμή.
Είμαστε φίλοι πολλά πολλά χρόνια, ξέρω πόσο ταιριάζουν και χαίρομαι που αποφάσισαν να ζήσουν μαζί
Χαίρομαι που θα μου δοθεί η ευκαιρία να δω πάλι ανθρώπους αγαπημένους που λόγω του διαζυγίου έχω καιρό να συναντήσω..
Χάνονται οι άνθρωποι στα δύσκολα.. χωρίς κακίες… απλά χάνονται..
Εγώ θα συνοδεύομαι από τους γιους μου και ο πρώην σύζυγος θα συνοδεύει τη γυναίκα που έχει σχέση τώρα
Θα φορέσουμε τα καλά μας ρούχα, θα βάλουμε τα καλά μας χαμόγελα και θα μαζευτούμε όλοι εκεί
Κάποιες πρώτες φορές γίνονται σταθμοί, γίνονται μεγάλα βήματα
Είναι κάποιες πρώτες φορές που μας σημαδεύουν για πάντα
Ένα σημαδάκι ο καθένας θα αποκτήσουμε σε κείνο το όμορφο, μικρό, παραθαλάσσιο εκκλησάκι λίγο έξω από την Αθήνα

το ψέμα έχει χρώμα μαύρο

Το ψέμα έχει χρώμα μαύρο και οι λέξεις ζωγραφίζονται πάνω του ολόλευκες, τόσο ζωντανές, τόσο απίστευτα όμορφες
Οι εικόνες σχηματίζονται μέσα του λαμπερές, απίθανες, ταξιδιάρικες, πολύχρωμες
και γίνεται το μαύρο ψέμα αόρατο, χαμένο, το κρύβουν οι ζωγραφιές, το εξαφανίζουν οι ομορφιές που με μαεστρία έβαλαν πάνω του
Λίγο να διψάει η ψυχή από χρώμα, θα το ρουφήξει μέχρι να στεγνώσει, μέχρι να μπει με ορμή μέσα και θα πλημμυρίσει το σύμπαν πολύχρωμα, πανέμορφα ψέματα, από αυτά που δεν πάει η καρδιά να τα αμφισβητήσει, δεν τολμάει το μυαλό να τα διασταυρώσει, δεν πλησιάζει η λογική να τα σαρώσει, να τα διαλύσει, να τα κάνει χώμα, να τα εξαφανίσει από προσώπου γης, να τα εξατμίσει από το μυαλό, την καρδιά
Κι έτσι γίνεται το ψέμα η μεγαλύτερη αλήθεια, αυτή που δίνει φως στο κόσμο, που γαληνεύει τη ψυχή
Γίνεται το μαύρο το χρώμα μου ως να με ξεθωριάσει και να γίνουμε ένα
Να ενωθούμε μέσα στο μεγαλύτερο ψέμα του κόσμου και να μείνουν πολύχρωμες σταγονίτσες μας εδώ κι εκεί
Αγαπάω αυτά τα ψέματα, τα αφήνω να με ταξιδεύουν
Είναι σα να περπατάς στα σύννεφα, να κοιτάς τη γη από ψηλά τραγουδώντας, να πετάς, να στροβιλίζεσαι, να είσαι ο πιο τολμηρός, ο ανίκητος, πιο δυνατός από βράχο, πιο απαλός από χνούδι, πιο όμορφος από ανατολή και να ξέρεις ότι δε θα πέσεις ποτέ και όσα μάζεψες θα μείνουν στην καρδιά σου φυλαχτό.. αληθινό φυλαχτό.. γιατί μπορεί να ζεις το ψέμα σου αλλά ξέρεις ότι ονειρεύεσαι, ξέρεις ότι το μικρό κομματάκι ολόλευκης αλήθειας που όλοι κρύβουμε θα γίνει φως εκτυφλωτικό, τέτοιο φως που αναγκάζει τα μάτια να κλείσουν και τη ψυχή να λαχταρήσει τη σκιά της

δε χωράει

Έχω δεκάδες λέξεις, αμέτρητα λόγια κάθε που θέλω να μιλήσω για το κακό.. για το άσχημο
Βρίσκω εύκολα άπειρες μικρές λεξούλες να πω το παραπονάκι μου
Τώρα που σκάω από χαρά δεν βρίσκω καμιά
Τώρα που νιώθω τόσο μεγάλη χαρά, στέρεψαν τα λόγια
Ας είναι
Δε χωράει έτσι κι αλλιώς

έρχεται

Δεν σας αντέχω εσάς που πιστεύετε πως ο κόσμος όλος περιστρέφεται γύρω σας
Όλους που είστε σίγουροι πως όλα λειτουργούν είτε με το μέρος σας, είτε εναντίον σας… μόνο για σας
λες και είστε εσείς στο κόσμο τούτο κι άλλος κανείς
λες και η μαμά σας όταν γεννηθήκατε είπε «Είσαι ο ένας και μοναδικός» κι εσείς το πιστέψατε
Χιονίζει για να φορέσετε τις καινούριες σας μπότες
Βρέχει επειδή ο Θεός δεν ήθελε να πάτε για μπάνιο σήμερα
Φυσάει επειδή τώρα θέλει να καταστραφεί το καινούριο σας χτένισμα
Φωτίζει ο ήλιος μόνο και μόνο για να λάμπει το φωτοστέφανο πάνω από το κεφάλι σας
Σας φτύνουν και νομίζετε είναι για να μη σας ματιάσουν
Είστε οι πιο καλοί, οι πιο όμορφοι, οι πιο έξυπνοι κι αν διανοηθεί κανείς και το αμφισβητήσει.. θα είναι σίγουρα κάποιος κακομοίρης που σας ζηλεύει παράφορα…

Βλέπεις εκείνο το γκρίζο σύννεφο που έρχεται κατά δω?
Για σένα είναι.. θα σε τυλίξει τώρα και θα χαθείς μέσα του βαθιά… μήπως θελήσεις να κρυφτείς για λίγο.. να σκεφτείς.. να καταλάβεις ότι αν δεν κοιτάζεις συνέχεια.. έχεις πιθανότητες να δεις στ αλήθεια

να προσέχεις

Με βλέπεις πόσο ήρεμη είμαι?
Χαμογελάω πίνοντας το ποτάκι μου, καπνίζω ανέμελα ακούγοντάς σε να μιλάς για αυτά που δεν με ενδιαφέρουν καθόλου
Μπορώ να μείνω έτσι για όση ώρα θέλεις
Μπορώ ακόμα να συμμετέχω στην αδιάφορη κουβέντα και ίσως να την κάνω πικάντικη ή τουλάχιστον λιγάκι πιο δυνατή… σαν ψίθυρος μοιάζει στ αυτιά μου ως τώρα
Μπορώ να ακούσω τα πάντα, για σένα, για τους πλούσιους, τέλειους φίλους σου, για τις γυναίκες που μπαινοβγαίνουν στη ζωή σου, για τη δουλειά σου που είναι το άλφα και το ωμέγα σου
Μπορώ να σε καθησυχάσω, να σε ηρεμήσω, να σου πω αστεία να γελάσεις αφήνοντας στην άκρη ό,τι δικό μου με βασανίζει
Μπορώ να ακούσω όσα έχεις να μου πεις, όλα.. ακόμα και τα πιο παράξενα, αυτά που δε θα πρεπε να μου λες
Να διασκεδάσω τους φόβους σου, να αγκαλιάσω την κούρασή σου, να ψάξω για τις λύσεις σου
Με βλέπεις πόσο ήρεμη είμαι?
Μπορώ να γίνω σκύλα κακιά, τέρας με μακριά νύχια να ορμήξω να σε κατασπαράξω να μη μείνει από σένα τίποτα
Μπορώ να στάξω δηλητήριο μέσα σου, πάνω σου, δίπλα σου και να καταπιώ τις τύψεις μου σα νεράκι
Μπορώ να σε ηρεμήσω, να σε κάνω να νιώσεις ασφαλής και να πέσω πάνω σου με όλη μου τη δύναμη για να μην προλάβεις να αντιδράσεις
Μπορώ να αφήσω τα κύματα που λυσσομανάνε λίγο πιο κάτω από το δέρμα μου να σε πνίξουν, να μην υπάρχεις πια, να τελειώσεις
Είμαι γυναίκα , ξέρεις… θα πρεπε να το ξέρεις..
Και γυναίκα και μαμά
Μαμά και γυναίκα
Πρώτα αυτό, όλα γι αυτό
Να προσέχεις

με βροχή

Σκοτεινιά εδώ κι εκεί
Ήλιος κάπου στα ενδιάμεσα
Σύννεφα σε όλες τις αποχρώσεις του μαύρου τρέχουν αλλάζοντας χρώματα και μια βροχή που αρχίζει και σταματά αυθαίρετα
από μόνη της..
άσχετα που είναι ο ήλιος, άσχετα τι χρώμα είναι το σύννεφο που στέκεται πάνω της
Μικρά παιδάκια σχολάνε από το σχολείο την ώρα της καταιγίδας και πανικόβλητες μαμάδες περιμένουν να τα αρπάξουν με ομπρέλες και αδιάβροχα κουβαλώντας τσάντες με ψώνια για το καθημερινό
Αυτοκίνητα παρκαρισμένα πρόχειρα στις άκρες του δρόμου εμποδίζουν κι ένας ανυπόμονος κορνάρει επίμονα για λίγο
Τρεις ηλικιωμένοι κάθονται σε ένα παγκάκι στο διπλανό πάρκο, σταματούν την κουβέντα τους και χαμογελούν στη βροχή προστατευμένοι κάτω από το μεγάλο ξύλινο κιόσκι
Μια κυρία που είχε βγάλει το σκυλάκι της βόλτα, κοντεύει να το πνίξει από το τράβηγμα για να γλυτώσει από τη νεροποντή
Ο περιπτεράς μαζεύει για άλλη μια φορά τις εφημερίδες του κάτω από τη τέντα, καπνίζει και θα έλεγα ότι παραμιλά αν δεν πρόσεχα το handsfree στο αυτί του
Μια κοπέλα τσαλαβουτάει στα νερά προσπαθώντας να τραβήξει την προσοχή ενός ταξιτζή και μια άλλη τρέχει κρατώντας ένα βιβλίο πάνω από το κεφάλι της
Δυο αγόρια περπατούν αργά σα να μην βρέχονται, σέρνουν τα πόδια τους κάνοντας θόρυβο στον βρεγμένο δρόμο και πατούν με δύναμη όπου είναι μαζεμένο νερό γελώντας δυνατά
Ένας σκύλος τους ακολουθεί βιαστικός, τους προσπερνά με κατεβασμένα αυτιά και τους κοιτάζει σα να σκέφτεται πόσο τρελοί είναι αυτοί οι άνθρωποι τελικά
Όλοι κάτι κάνουν, μια αναστάτωση φέρνει η βροχή στους ανθρώπους, μια βιασύνη, μια ανυπομονησία, ένα κάτι έξω από το συνηθισμένο
Ωραία είναι η γειτονιά όταν βρέχει, είχα καιρό να το παρατηρήσω
Μοιάζει ο μικρόκοσμος του σύμπαντος

9 εκατοστά

Είναι λίγο καιρό παντρεμένοι αλλά είναι μαζί χρόνια πολλά
Όταν έμαθαν ότι θα γίνουν γονείς τρελάθηκαν από τη χαρά τους και οι δυο
Το ήθελαν πολύ, το περίμεναν με λαχτάρα
Εκείνη ένιωσε μαμά τη στιγμή που είδε το τεστ θετικό, σα να φούσκωσε η κοιλιά της το ίδιο απόγευμα, σα να γλύκανε το χαμόγελό της.. σταμάτησε το κάπνισμα, έκοψε τις παγωμένες μπυρίτσες το βραδάκι, έκοψε τη δουλειά και πηγαίνει λίγες ώρες τη βδομάδα μόνο, έκοψε και τα μαλλιά της ακόμα.. για να μην χρειάζονται πολλά πολλά για να είναι περιποιημένα
Εκείνος άλλαξε αυτοκίνητο και αγόρασε ένα μεγαλύτερο για να χωράει παιδί, σκυλί, έκοψε τα καλέσματα φίλων σπίτι για να μην την κουράζει, καπνίζει μόνο στο μπαλκόνι και αγριοκοιτάζει όποιον πλησιάζει τη γυναίκα του λες και θα την ρίξει κάτω
Έβαψαν το σπίτι τους από την αρχή διαλέγοντας απαλά χρώματα για το δωμάτιο του μωρού και πιο έντονα για το σαλόνι
Άλλαξαν και τη διαρρύθμιση.. το τραπέζι στην άκρη, τα βάζα ψηλά, το μικρό γυάλινο τραπεζάκι στο πατάρι
Έβαλαν πλέγμα στο μπαλκόνι για να μπορεί να παίζει με ασφάλεια το μικρούλι, τράβηξαν τις γλάστρες άκρη άκρη μην πέσει και χτυπήσει
Άλλαξαν πλάνα για τις διακοπές.. όχι μεγάλες διαδρομές με το αυτοκίνητο, όχι ζέστη, όχι παγωμένα, όχι πολύς κόσμος, όχι απομονωμένα.
Άλλαξαν συνήθειες, τέλος τα χαζά ξενύχτια βλέποντας τηλεόραση ή κουβεντιάζοντας χαλαρά ως το πρωί, τέλος η μουσική δυνατά γιατί ταράζει το μωρό, τέλος οι Κυριακές για μπανάκι σε κοντινή θάλασσα, τέλος τα γλυκά, τα παγωτά, τα καυτερά, τέλος όλα
Είναι τριών μηνών έγκυος, το μωράκι είναι 9 εκατοστά μόλις και μεγαλώνει μια χαρά μέσα της
Ήρεμο και συγκεντρωμένο φτιάχνει το σώμα του και ούτε που νοιάζεται τι γίνεται στον έξω κόσμο..
Δεν έχει ακόμα ανασάνει αέρα και έκανε δυο ανθρώπους να αλλάξουν ζωή
Το θαύμα συμβαίνει αυτή τη στιγμή

τάματα

Αυθόρμητα
Σ έναν τόπο ιερό
Εκεί που γίνονται τα θαύματα του κόσμου
Ευχές, προσευχές ανθρώπων
Αγνές

Ιφιγένεια

Χάρηκα όταν μπήκα στην τράπεζα και είδα ότι είμαι μόνο 30 νούμερα μπροστά
Σε μισή ωρίτσα θα έχω τελειώσει.. σκέφτηκα και κάθησα σε μια θέση
Πρέπει να ήταν καμιά εικοσαριά άνθρωποι που περίμεναν μαζί μου κι έτσι όπως καθόμαστε όλοι δίπλα δίπλα απέναντι από τα ταμεία, είμαστε σαν να βλέπαμε θέατρο..
Επικρατούσε ένας μικρός εκνευρισμός γιατί δύο από τα πέντε ταμεία ήταν ακινητοποιημένα και καθυστερούσε η ροή των πελατών
Κάποιοι άρχισαν ήδη να γκρινιάζουν, κάποιοι άλλοι σηκώνονταν και κάθονταν πάλι ανυπόμονα κι οι περισσότεροι απλά περίμεναν μάλλον βαριεστημένα
Τότε φάνηκε..
μια κοπέλα μπήκε μέσα σπρώχνοντας ένα φωτεινό, γαλάζιο καροτσάκι που μέσα έλαμπε στρογγυλοκαθισμένο ένα κοριτσάκι- αγγελάκι
Μικροκαμωμένο, κατάξανθο μωράκι με τσαχπίνικα, πράσινα μάτια, ροζ χειλάκια και ναζιάρικο χαμόγελο με δυο απίστευτα λακκάκια στα μάγουλα
Σα να ελάφρυνε η ατμόσφαιρα μου φάνηκε, σα να χρωματίστηκε η αίθουσα
Η κοπέλα πήγε κατευθείαν στο ταμείο να εξυπηρετηθεί και πάρκαρε το καροτσάκι με το αγγελάκι δίπλα της, να μας κοιτά, να μας χαζεύει
Η γκρίνια σταμάτησε, χαμόγελα έσκασαν ακόμα και από τους πιο ξινούς
Η μικρούλα μας παρατηρούσε έναν έναν και το βλέμμα της σταμάτησε σε ένα νεαρό που μαγεμένος από το νάζι της, χαμογέλασε κλείνοντάς της το μάτι
Έγειρε πίσω το μικρό, έβαλε το δάχτυλο στο στόμα ντροπαλά, σάλιο έτρεξε στα χείλια της και άρχισε να γελάει πονηρά παίζοντας μαζί του
Κάποιος άλλος της έκανε σχέδια με τα χέρια του και μια κυρία κουδούνιζε τα κλειδιά της για να της τραβήξει την προσοχή
Το μωράκι-αγγελάκι δεν έχανε τίποτα, έτρεχε το βλέμμα της δίνοντας σε όλους από ένα χαδάκι
«Πες γεια, Ιφιγένεια» είπε η μαμά της όταν έφευγαν και το μικρό χαιρέτησε αυτοκρατορικά όλους σαν να το έκανε μια ζωή
Έφυγε το μικρό, χάθηκαν τα χαμογελάκια και χωθήκαμε στα καβούκια μας
Σε δευτερόλεπτα άρχισε η γκρίνια για την καθυστέρηση και αγανάκτηση για την ταλαιπωρία
Έφυγε το φως και τυλιχτήκαμε στο γκρίζο της μιζέριας μας

θα του πεις?

-Δε νομίζεις ότι ήρθε ώρα να πεις στον μπαμπά να γυρίσει?
Τόσος καιρός έχει περάσει και τον βλέπω μόνο Κυριακές…
Δε θέλω να ζείτε άλλο χωριστά…
θα του πεις?...
ε?..

πιο ψηλά

κλειστές πόρτες

Ο μικρός γιος άρχισε εδώ και λίγο καιρό να κρύβεται…
Κλείνει καλά καλά την πόρτα του δωματίου του και πετάγεται όποτε μπω ξαφνικά
Κλειδώνει την πόρτα του μπάνιου ακόμα κι αν πρόκειται να μείνει εκεί μόνο για λίγα λεπτά
-Τι έχει πάθει ο μικρός? κλειδαμπαρώνεται σαν να φοβάται μην τον κλέψουν… απορεί ο μεγάλος γιος που προφανώς έχει ξεχάσει τα δικά του
-Μεγαλώνει.. του απαντώ
-Κι όταν μεγαλώσει κι άλλο τι θα κάνει? θα βάλει λουκέτα?
-Μπα… σε λίγο θα το ξεπεράσει
-Εσύ πώς είσαι τόσο σίγουρη? ξέρεις τι έχει?

Φυσικά και ξέρω και για άλλη μια φορά παρακολουθώ εκστασιασμένη το θαύμα
Γνωρίζει το σώμα του, το αγγίζει κι εκείνο αντιδρά
Το παιδάκι γίνεται έφηβος μέρα με τη μέρα μπροστά στα μάτια μου
Μην χάσω στιγμή είναι η μόνη μου έννοια

The Waterboys

9 Ιουνίου οι Waterboys τραγουδούν στο θέατρο Βράχων
Είναι η μέρα που θα πουν πάλι το πιο ταξιδιάρικο τραγούδι που υπάρχει
Ζεστό κάλεσμα από τα παλιά
Αναμνήσεις τρελές και μια ακόμα που θα φτιάξουμε εκείνη την μέρα

από μακριά

Είπε το μυαλό …
κρατήσου μακριά, άφησέ τους λιγάκι μόνους.. να δεις πώς είναι, να δουν αν μπορούν
Είπε η καρδιά …
θα μου λείψουν και θα υποφέρω, μπορεί να τους λείψω και να με αναζητούν
Το στόμα είπε…
καλό ταξίδι, να περάσετε όμορφα και τα μάτια τους παρακολουθούσαν να απομακρύνονται
Όταν βρεθήκαμε τόσο μακριά που μόνο οι φωνές μας ένωναν για λίγες στιγμές, ένοιωσα την αγάπη να με κατακλύζει από παντού
Με τριγυρνούσε, με αγκάλιαζε, μου ψιθύριζε λογάκια γλυκά
Μερικές φορές μόνο αν απομακρυνθούμε ερχόμαστε κοντά

φως

Φανερά ταραγμένη καθόταν στον καναπέ
μια μικρή φιγούρα σε μια ακρούλα
κρατούσε ένα φλιτζάνι και με κοιτούσε με μάτια που δεν ήξερα τι μου έλεγαν
η φωνή της έτρεμε πιο πολύ από τα χέρια της.
Θα κάνουμε μωρό…
αυτό είπε και έβαλε τα κλάματα γελώντας.

Πλασματάκι φωτεινό θα έρθει πάλι ανάμεσά μας
Μωράκι στην οικογένεια κι εμείς σιωπηλοί να παρακολουθήσουμε το θαύμα
Ευλογία Θεού

ξέρει πολλά

πόσο καιρό βρίσκεται εκεί?
πόσα έχει δει?


πόσα έχει ακούσει?
πόσα έχει μάθει?
από θεούς κι ανθρώπους ..

στα κρυφά

Όμορφες, καλοντυμένες, περιποιημένες
έξυπνες, ευχάριστες, με την καλή κουβέντα έτοιμη στην άκρη της γλώσσας
πιστές σύζυγοι, τέλειες μητέρες, σοβαρές επαγγελματίες
καλές φίλες, γλυκές κόρες, θερμές ερωμένες…
Τίποτε άσχημο δεν περνά από το μυαλό τους
τίποτε λάθος δεν ταράζει την ηρεμία τους
κανένα άγριο συναίσθημα δεν βγαίνει πιο πάνω από τον λαιμό
καμιά κακιά σκέψη δεν τις δηλητηριάζει
αψεγάδιαστες σαν φρεσκοβαμμένος τοίχος..
Τέλειες
Κρυμμένες πίσω από την όμορφη οικογένειά τους
το ακόμα ομορφότερο φιλικό, επαγγελματικό περιβάλλον τους
ψαχουλεύουν ξένα σώματα στα κρυφά μήπως βρεθεί κάποιο να γεμίσει το κενό της τόσο άψογης ζωής τους..
στα κρυφά όμως..
τόσο κρυφά που το ξεχνάνε και οι ίδιες.

άνοιξη σήμερα

Σήμερα είναι άνοιξη και είναι όλη μωβ

πρόβλημα

-Θα ήθελα να μπορούσα να πετάω..
-Κι εγώ… με φτερά?
-Όχι, έτσι όπως είμαι
-Κι εγώ… τα φτερά θα είναι πρόβλημα..

Παναγιώτης, Μιχάλης 9

πύλες

Οι πύλες είναι το Πέρασμα από την ύλη στον κόσμο των ιδεατών καταστάσεων.
Οι πύλες του Ομήρου είναι τα Περάσματα από την εγρήγορση στον ύπνο, από τον Κόσμο της υλικής πραγματικότητας στον άυλο κόσμο του Ομήρου.
Η Αλήθεια εμφανίζεται στην διάσταση του ύπνου γυμνή και εκτυφλωτική σαν ήλιος
Όμως.. η Απάτη είναι συγκάτοικος με την Αλήθεια στην άυλη χώρα του Ύπνου..

βράχος

Είναι σκορπισμένες παντού στο δάσος
Η Άννα λέει ότι είναι απομεινάρια από τον μεγάλο πόλεμο των Θεών

παίζουμε

Διαβάζω στο πρωτοσέλιδο μεγάλης εφημερίδας.. «Λάβρος κατά όλων ο τάδε»
Χμ… μα γιατί δεν γράφουν σε απλά ελληνικά να τους καταλάβουμε όλοι?
Δυσανασχετώ, την πετάω κάτω στο χαλάκι, την πατάω και πηγαίνω προς την κουζίνα
Βρίσκω τον καπνό μου, βάζω ένα ποτήρι βότκα, πετάω μέσα μια χοντροκομμένη φέτα λεμόνι και τα φέρνω στο σαλόνι
Ακουμπάω το ποτήρι στο τραπεζάκι και στρίβω ένα τσιγάρο..
Φυσάω τον καπνό ψηλά και αναστενάζω βαθιά
Χτυπά το κινητό μου αλλά το αγνοώ.. ξέρω ποιος με ζητά τέτοια ώρα..
Επιμένει αφόρητα και τρομάζω
Ανάμνηση, χοντρή, ασπρόμαυρη έρχεται και κάθεται ακριβώς στη μέση του μυαλού μου, λόγια, πράξεις, ανάκατα με πλημμυρίζουν, χορεύουν στο ρυθμό του τηλεφώνου..
Και τότε το έκανα
Απάντησα μισοκλαίγοντας ένα ξεψυχισμένο… ναι
Ο ποταπός εαυτός μου νίκησε.. άλλη μια φορά



Η raffinata έδωσε πέντε λεξούλες και την πρόσκληση για το παιχνίδι, μια ιστορία κατά παραγγελία..
Πρέπει να κάνω το ίδιο και διάλεξα εσάς..
αειποτέ

ναταλία

αερικό

candy

nosy

αέρας, μακρυά, χατίρι, χάντρα, ροζ είναι οι λέξεις μου
καλή συνέχεια.

οι φίλοι...

Τους λέω την αλήθεια και χαμογελούν ειρωνικά.. είναι επιφυλακτικοί
Η αλήθεια μου δεν ταιριάζει με ότι είχαν στο μυαλό.
Τους λέω ψέματα και κουνούν το κεφάλι με κατανόηση… είναι ικανοποιημένοι
Το ψέμα μου ταιριάζει τέλεια.. έτσι το είχαν φανταστεί.
Είναι χαμογελαστοί τώρα, ανησυχούσαν για μένα και είναι ήσυχοι πια..
Ποιος κοροϊδεύει ποιον..

περίμενε

Μερικές φορές

αρκεί απλά να περιμένεις

και γίνεται φως

βρωμοθήλυκο

Ψηλή, ξανθιά, ρωσίδα ή βουλγάρα, γύρω στα 30, όχι ιδιαίτερα όμορφη αλλά εντυπωσιακή γυναίκα.
Είχε ξανθά, μακριά μαλλιά που μάζεψε ψηλά μόλις μπήκε, ήταν έντονα βαμμένη και δύο μεγάλοι ασημένιοι κρίκοι κρέμονταν στα αυτιά της.
Φορούσε τζιν κοντή φούστα, μαύρη μπλούζα που άφηνε έξω τον έναν ώμο, μαύρες ψηλοτάκουνες μπότες και μια μεγάλη τσάντα.
Πάντα παρατηρώ τα χέρια των ανθρώπων και τα δικά της δεν γινόταν να περάσουν απαρατήρητα. Είχε μακριά, όμορφα δάχτυλα με ψεύτικα νύχια που ήταν βαμμένα λευκά σαν ασβέστης και ήταν στολισμένα με στρας και χαντρούλες στην άκρη..
Μια εντυπωσιακή, άνετη γυναίκα που θέλησε να δοκιμάσει την τύχη της εκείνο το πρωινό.
Όταν μπήκε υπήρχαν έξι άντρες που κάθονταν στο βάθος του μαγαζιού, ήσυχοι, χαμένοι στο κόσμο τους.
Εκείνη κάθισε μπροστά, πήρε έναν καφέ, ακούμπησε τσιγάρα, κινητό, κλειδιά στο τραπέζι και ξεκίνησε να παίζει.
Ήταν ήρεμη, ευγενική και απόλυτα συγκεντρωμένη στο παιχνίδι, σαν να μην έβλεπε τι γινόταν γύρω της.
Μια αναστάτωση επικρατούσε από τη στιγμή που την είδαν.
Νευρικές κινήσεις, βλέμματα, χαμόγελα, ναζάκια, έπαιζαν τα δελτία ένα ένα για να έχουν την ευκαιρία να πηγαινοέρχονται και να περνούν μπροστά της.. αμηχανία και άτσαλες κινήσεις.
Σταμάτησαν οι σιγανές κουβεντούλες μεταξύ τους και οι πιο τολμηροί δοκίμασαν να πιάσουν συζήτηση με την όμορφη ξένη, αλλά τα ελληνικά της δεν βοήθησαν καθόλου.
Κάθισε δύο ώρες περίπου παίζοντας συστηματικά και συνετά, σε αντίθεση με τους άλλους που τρελάθηκαν και έχασαν την όποια ψυχραιμία είχαν.
Τελείωσε ο καφές της, τελείωσε και ο χρόνος, μάζεψε τα πράγματά της, έλυσε τα μαλλιά της, είπε γεια χαμογελαστή και έφυγε..
Σαν να αναστέναξαν μου φάνηκε και ηρέμησαν όλα έτσι απότομα.
-«Στο διάολο να πάει το βρωμοθήλυκο.. που ντύθηκε σαν πουτάνα πρωί πρωί και ήρθε να το παίξει γκόμενα» είπε αυτός που είχε χάσει τα περισσότερα..
-«Ε, ρε ξύλο που θέλουν μερικές..» είπε αυτός που έλιωσε στο πήγαινε-έλα..
-«Φαντάζομαι πού βρήκε τα λεφτά να παίξει…» άφησε το υπονοούμενο αυτός που είχε προσπαθήσει να της πιάσει κουβέντα…

Mater Gaea

Άνοιξε τα μάτια σου και δες.
Ο παράδεισος είναι εδώ.
Περιμένει την επιστροφή σου.

Όμορφο, πολύχρωμο blog για να θυμηθούμε, να μάθουμε, να ανησυχήσουμε, να ταξιδέψουμε, να γαληνέψουμε..