όνειρο

Είδα όνειρο πως ήμουν αόρατη
Ήμουν μια ματιά ζωντανή και περίεργη δίπλα σε φωτιά με ανθρώπους γύρω της
Μιλούσα και δεν με άκουγε κανείς, έσπρωχνα να καθήσω και δεν κουνιόταν κανείς
Αργά και ήσυχα αγκάλιαζα τα πάντα με το βλέμμα μόνο και εκείνο αφού έψαξε όλους.. στάθηκε εκεί
Γαντζωνόταν στο μικρό δάχτυλο του δεξιού χεριού και αργά ανέβαινε ως το αυτί, καθόταν στα δυο στρογγυλά σκουλαρίκια και έκανε κούνια απαλά για ώρα πολύ
Έμπαινε στο στόμα η ματιά και ακολουθούσε το δρόμο του αέρα
Σαν χάδι τρυφερό το πέρασμά της, ζεστό, απαλό
Παντού ακούμπησε, δεν υπήρξε τριχούλα που να μην χτένισε, δέρμα που να μην ένιωσε, κίνηση που να ξέφυγε, μορφασμός που να πέρασε απαρατήρητος
Χάιδεψε το πρόσωπο άπειρες φορές
Ξεκινούσε ταξίδι η ματιά πάνω του
Άρχιζε από εκείνη τη μικρή τούφα καφέ μαλλιά που όταν δεν κάνει κύκλους γύρω από τον εαυτό της ξεκουράζεται στην άκρη του μετώπου, κατρακυλούσε στη ράχη της μύτης, σταματούσε στην άκρη ροζ χειλιών και κρατούσε ισορροπία όποτε αυτά μιλούσαν
Γλιστρούσε και έπεφτε μερικές φορές, κατρακυλούσε στο λαιμό και τότε το κατάπινε το φάντασμα της πέτρας που κρεμόταν εκεί
Ζεστασιά και ανακούφιση
Όμορφο όνειρο σαν αληθινό