Ο μικρός γιος άρχισε εδώ και λίγο καιρό να κρύβεται…
Κλείνει καλά καλά την πόρτα του δωματίου του και πετάγεται όποτε μπω ξαφνικά
Κλειδώνει την πόρτα του μπάνιου ακόμα κι αν πρόκειται να μείνει εκεί μόνο για λίγα λεπτά
-Τι έχει πάθει ο μικρός? κλειδαμπαρώνεται σαν να φοβάται μην τον κλέψουν… απορεί ο μεγάλος γιος που προφανώς έχει ξεχάσει τα δικά του
-Μεγαλώνει.. του απαντώ
-Κι όταν μεγαλώσει κι άλλο τι θα κάνει? θα βάλει λουκέτα?
-Μπα… σε λίγο θα το ξεπεράσει
-Εσύ πώς είσαι τόσο σίγουρη? ξέρεις τι έχει?
Φυσικά και ξέρω και για άλλη μια φορά παρακολουθώ εκστασιασμένη το θαύμα
Γνωρίζει το σώμα του, το αγγίζει κι εκείνο αντιδρά
Το παιδάκι γίνεται έφηβος μέρα με τη μέρα μπροστά στα μάτια μου
Μην χάσω στιγμή είναι η μόνη μου έννοια
10 σχόλια:
:-)
Όπως τα λες είναι!!!
Καλησπέρα mario!
..................
Μου 'χεις λείψει :-)
Καλησπέρες sigmund:)
Να σαι καλά:)
Να χαίρεσαι τον άντρα που γεννιέται.
Δύσκολη περίοδος ε;
Ωχ τι με περιμένει κι εμένα...
Καλό κουράγιο.
Αν και έχω κορίτσια και θα γνωρίσω αλλιώτικα την άνοιξη της εφηβείας τους, μου θύμισες τα δικά μου χρόνια. Όνειρα, όνειρα, όνειρα και ενοχές...
Τον χαίρομαι, Δήμο:)
lamiotis, να σαι καλά:)
trofonios, εσύ θα γνωρίσεις τα ίδια πράγματα αλλά... αλλιώς:)
καλησπέρες
Δυστυχώς δεν έχω αδέρφια :( Αλλά είμαι σίγουρη ότι είναι πολύ ενδιαφέρον!
Ούτε εγώ έχω κόρη, demonia να σου πω πώς το βιώνουν οι γονείς σου αλλά... είμαι σίγουρη ότι είναι συγκλονιστικό:)
Χαμογέλασα που το διάβασα. Μεγαλώνει το παιδί και σε λίγο δεν θα είναι πια παιδί.
Μου αρέσει να μαθαίνω πως έκανα κάποιον να χαμογελάσει, Μαρίνα:)
Δημοσίευση σχολίου