20070419

κλειστές πόρτες


Ο μικρός γιος άρχισε εδώ και λίγο καιρό να κρύβεται…
Κλείνει καλά καλά την πόρτα του δωματίου του και πετάγεται όποτε μπω ξαφνικά
Κλειδώνει την πόρτα του μπάνιου ακόμα κι αν πρόκειται να μείνει εκεί μόνο για λίγα λεπτά
-Τι έχει πάθει ο μικρός? κλειδαμπαρώνεται σαν να φοβάται μην τον κλέψουν… απορεί ο μεγάλος γιος που προφανώς έχει ξεχάσει τα δικά του
-Μεγαλώνει.. του απαντώ
-Κι όταν μεγαλώσει κι άλλο τι θα κάνει? θα βάλει λουκέτα?
-Μπα… σε λίγο θα το ξεπεράσει
-Εσύ πώς είσαι τόσο σίγουρη? ξέρεις τι έχει?

Φυσικά και ξέρω και για άλλη μια φορά παρακολουθώ εκστασιασμένη το θαύμα
Γνωρίζει το σώμα του, το αγγίζει κι εκείνο αντιδρά
Το παιδάκι γίνεται έφηβος μέρα με τη μέρα μπροστά στα μάτια μου
Μην χάσω στιγμή είναι η μόνη μου έννοια

10 σχόλια:

ZissisPap είπε...

:-)
Όπως τα λες είναι!!!
Καλησπέρα mario!
..................
Μου 'χεις λείψει :-)

mario είπε...

Καλησπέρες sigmund:)
Να σαι καλά:)

ο δείμος του πολίτη είπε...

Να χαίρεσαι τον άντρα που γεννιέται.

Τελευταίος είπε...

Δύσκολη περίοδος ε;
Ωχ τι με περιμένει κι εμένα...
Καλό κουράγιο.

nkalomiris είπε...

Αν και έχω κορίτσια και θα γνωρίσω αλλιώτικα την άνοιξη της εφηβείας τους, μου θύμισες τα δικά μου χρόνια. Όνειρα, όνειρα, όνειρα και ενοχές...

mario είπε...

Τον χαίρομαι, Δήμο:)

lamiotis, να σαι καλά:)

trofonios, εσύ θα γνωρίσεις τα ίδια πράγματα αλλά... αλλιώς:)

καλησπέρες

demonia είπε...

Δυστυχώς δεν έχω αδέρφια :( Αλλά είμαι σίγουρη ότι είναι πολύ ενδιαφέρον!

mario είπε...

Ούτε εγώ έχω κόρη, demonia να σου πω πώς το βιώνουν οι γονείς σου αλλά... είμαι σίγουρη ότι είναι συγκλονιστικό:)

Marina είπε...

Χαμογέλασα που το διάβασα. Μεγαλώνει το παιδί και σε λίγο δεν θα είναι πια παιδί.

mario είπε...

Μου αρέσει να μαθαίνω πως έκανα κάποιον να χαμογελάσει, Μαρίνα:)