ξεχνάω...

Χάνω συνέχεια πράγματα.
Όσο πιο σημαντικό, απαραίτητο είναι κάτι, τόσο πιο σίγουρο είναι ότι θα το χάσω.
Όσο πιο προσεκτικά, έξυπνα κρύψω κάτι, τόσο πιο σίγουρο είναι ότι θα ξεχάσω το που.
Αναγκάζομαι συχνά να ψάχνω κάτι σε όλα τα πιθανά σημεία, να μην το βρίσκω πουθενά και να το έχω βάλει στο πρώτο συρτάρι του κομοδίνου μου… για να το έχω εύκαιρο… μην αναγκάζομαι να ψάχνω…
Εντωμεταξύ, ψάχνοντας βρίσκω κάτι που είχα «χάσει» εδώ και καιρό, επειδή όμως δεν το χρειάζομαι εκείνη την ώρα, το ξαναβάζω εκεί που το βρήκα έτσι ώστε όταν το χρειαστώ να ξέρω που είναι.
Όμως.. όταν έρχεται εκείνη η στιγμή και το χρειάζομαι, ενώ θυμάμαι ότι το είχα δει τότε.. δεν θυμάμαι το που ακριβώς… οπότε ξεκινάω πάλι το ψάξιμο κλπ κλπ.
Αφηρημένη και ακατάστατη.
Όποιος ψάχνει βρίσκει, έλεγε η σοφή γιαγιά αλλά δεν είχε κάτι τέτοιο στο μυαλό της όταν το έλεγε.
Έχασα κάτι τις τελευταίες μέρες αλλά ξέρω που είναι, θυμάμαι.
Δεν μπορώ να το έχω όμως.
Εύχομαι…

Η όμορφη ακρογιαλιά στη φοτο του Αλέξη είναι για να μου θυμίσει που θα είμαι σε λίγες μέρες