Τα βράδια, στο φως του φεγγαριού, όλα ζωντανεύουν.
Τα δέντρα γίνονται θηρία και οι βράχοι φωλιές.
Ένα κλαρί κοντά σε έναν θάμνο γίνεται τεράστιο λιοντάρι.
Είναι λιγάκι απογοητευτικό να κοιτάς το κλαράκι το πρωί με το φως του ήλιου και να αναρωτιέσαι πού είναι όλη εκείνη η χαίτη.
Η πανσέληνος πλησιάζει.
Θα είναι το μεγαλύτερο φεγγάρι της χρονιάς.
Το λιοντάρι θα ζωντανέψει πάλι αλλά εγώ δεν θα είμαι εκεί να το δω.
2 σχόλια:
Ειναι ωραιο το φεγγαρι,ειδικα οταν εισαι με καλη παρεα καπου εξω στη φυση...
Ακομη και να μην καταφερεις να το απολαυσεις θα μπορεις να ταξιδευεις με τη φαντασια σου σε στιγμες που δυστυχως δεν θα ζησεις.
Ξερεις ομως ποσες ακομη θα ερθουν;
εύχομαι πρέζα:)
μέρα καλή να έχεις.
Δημοσίευση σχολίου