Θέλω να πω, αλλά δεν είμαι σίγουρη…
Θέλω και να φάω, αλλά.. πείνα είναι αυτό που νοιώθω? Δεν είμαι σίγουρη..
Μήπως θέλω απλά να καπνίσω? Να πιω νερό ίσως?
Δεν είμαι σίγουρη για τίποτε τελικά
Σκέφτομαι αν δεν είχα παιδιά, αν δεν υπήρχαν να γίνουν το σημείο αρχής και τέλους μου, που θα ήμουν? Πώς θα ήμουν? Ποια θα ήμουν?
Ανησυχίες 15χρονου παιδιού, προβληματισμοί αστείοι..
Συγκεντρώσου, πού κοιτάς επιτέλους?
Δεν ξέρεις τι θέλεις και κάνεις τόσες υποθετικές, γελοίες ερωτήσεις.
Ποιον ρωτάς? Ποιος περιμένεις να απαντήσει?
Όταν ήμουν μικρή, η προγιαγιά μου, μια αρχοντογυναίκα που μάζεψε από τα χρόνια που την βάρυναν και την έκαναν να σκύψει κεφάλι, μου έλεγε πως όταν δεν ξέρεις τι θέλεις, είναι επειδή τα έχεις όλα.
Κι όμως…
Στη φοτο, η οποία είναι του Αλέξη, το μικρό μωβ λουλουδάκι έχει στόμα και καταπίνει ανθρώπους και δαίμονες…
Καλό ταξίδι.
4 σχόλια:
Δεν έχει άδικο η γιαγιά...
Ωραία που είναι η παιδική ματιά!
Καλό ταξίδι!
Συμφωνω με τη γιαγια.
Κατι περισσοτερο ηξερε...
Καλο ταξιδι λοιπον...
καλημέρες πολλές και καλές σε όλους.
ευχαριστώ για τις ευχές, για τα καλά λόγια..
ευχαριστώ που είστε εδώ:)
Μπορεί και να τα έχεις όλα, μπορεί και να σκέφτεσαι να αφήσει ό,τι έχεις...
Το κλικ χρειάζεται.
Άδηλον αν θα γίνει.
Καλή σου ημέρα.
Δημοσίευση σχολίου