-«Με την μπλούζα που γράφει Placebo θα πας πρώτη μέρα στο σχολείο?» λέω στον μεγάλο γιο μήπως τον καταφέρω να βγάλει το μαύρο σκισμένο μπλουζάκι
-«Ναι» απαντά χωρίς να με κοιτάξει μήπως και γλυτώσει τον λόγο που ήμουν έτοιμη να βγάλω
-«Μα δεν έχει καν μανίκια» συνεχίζω ακάθεκτη
-«Ναι, το ξέρω»
-«Και είναι ξεθωριασμένη…»
-«Ναι, το ξέρω»
-«Και το σκουλαρικάκι? Εκεί θα μείνει?»
-«Μαμά, σε φιλώ.. πάω τώρα μην αργήσω στον αγιασμό και όταν θα επιστρέψω θα μιλήσουμε για σκουλαρίκια και τους Placebo, οκ?»
Και έφυγε και βγήκα έξω να τον χαζέψω και ήταν τόσο όμορφος με το μαύρο ξεθωριασμένο μπλουζάκι του με όλες τις ημερομηνίες από την tour των Placebo στην πλάτη και το μικρό ασημένιο κρικάκι στο αυτί, που φοβήθηκα λιγάκι…
Μπορεί ποτέ να μην σταματήσω να φοβάμαι για αυτούς τους δύο.
Καλό νέο ξεκίνημα.
Εγγραφή σε:
Σχόλια ανάρτησης (Atom)
4 σχόλια:
Καλη σχολικη χρονια να εχει και καλες επιτυχιες.
Μη δινεις σημασια για τα μπλουζακια και τα σκουλαρικια.Αν δεν τα φορεσει τωρα που μπορει,ποτε θα τα φορεσει;
καμιά σημασία τα ρούχα πρεζα.
ευχαριστώ γενικά για όλα.
καλημέρες
μια χαρά τον βρίσκω τον νεαρό!
:)
πολύ μεγάλη για αντιρρησίας, πολύ μικρή για μάμά αντιρρησία. Πόσο συμφωνώ και με τους δυο σας! ( αν και μεταξύ μας, το δίκιο του είναι πιο αγνό). Χάρηκα για τη γνωριμία!
Δημοσίευση σχολίου