Ένοιωσα κάπως περίεργα όταν έκανε λάθος και αντί να ανάψει το φως του μπάνιου, άναψε του δωματίου.. είναι δίπλα δίπλα.
Χαμογέλασα όταν με ρώτησε αν μπορεί να ανοίξει το ψυγείο να πάρει μια μπύρα και δεν τον άφησα… ήθελα να του προσφέρω εγώ μια.
Καλεσμένος, επισκέπτης στο σπίτι που φτιάξαμε μαζί.. εκείνος είχε διαλέξει που θα μπουν οι διακόπτες… κι όμως …. μπερδεύτηκε.. ξέχασε.
Φόρεσε το σακάκι του να φύγει και ασυναίσθητα άπλωσα το χέρι μου να του φτιάξω τον γιακά που τσαλακώθηκε.
Αμηχανία..
Πολλά χρόνια, μια ολόκληρη ζωή… πώς να συνηθίσει κανείς?
Πώς να ξεμάθει το σώμα?
Μερικές φορές το μυαλό τα πάει καλύτερα, μαθαίνει γρηγορότερα.
Λεβάντες... γιατί μου αρέσει το μωβ.
7 σχόλια:
Ωραίο το μωβ. Για τα υπόλοιπα ξέρεις εσύ :)
Καλημέρα σεξ και πυρ:))
Κυρία μου....
Τα σέβη μου...
Μερικές φορές, μέσα σε τόσους άγνωστους συναντιόμαστε με κάποιους που ξέρουμε ότι ξέρουν...
Καλημέρα Ναταλία, να 'σαι καλά.
Νάναι καλό;
Να ξέρεις και λέξεις γραμμένες όπως εσύ τις γράφεις να σε στέλνουν....;
Είναι κακό; Που ξέρεις πως τέτοιες ιστορίες δεν θα πάψουν να δημιουργούνται, δεν θα πάψουν να υπάρχουν....
Είναι καλό που αυτή τη δεδομένη στιγμή, διάβασα αυτό το συγκεκριμένο άρθρο, νοιώθοντας ακριβώς το ίδιο συναίσθημα με σένα;
Ουφ... Μην δίνεις σημασία, φταίει ο 3ος πρωινός καφές....
τι να πει κανείς? άνθρωποι Ναταλία μου.
μοιάζουμε τελικά¨))
Καλή μου Μαρία....
Το να σου μοιάζω δεν θα ήταν καθόλου κακό. Τιμή μου...
Αλλά το να μου μοιάζεις.... απαπαπαπαπα...Δεν θάταν καθόλου καλό αυτό!!!!!!!!! (για σένα!) :ο)
Δημοσίευση σχολίου