Η Στέλλα ζει στην Κέρκυρα εδώ και πολλά χρόνια με την οικογένειά της. Αυτή και ο σύζυγός της είναι πολλοί καλοί φίλοι με τους γονείς μου.
Διακοπές στο νησί, γλέντια στα σπίτια τους, εκδρομές…
Μπορεί να μην βλέπονται συχνά λόγω της απόστασης, αλλά έχουν τακτική επικοινωνία.
Η Στέλλα είναι άρρωστη και ήρθε στην Αθήνα για να κάνει κάποιες εξετάσεις. Πρέπει να μείνει για λίγες μέρες και οι γονείς μου προσφέρθηκαν να την φιλοξενήσουν.
Είχα την εντύπωση ότι είχαν συνηθίσει στην ιδέα ότι η κόρη τους έχει χωρίσει πια και δεν είχαν πρόβλημα να το λένε… ειδικά στους φίλους τους που έχουν πει και μια κουβέντα παραπάνω.
Άλλαξα άποψη όταν είδα τον πατέρα μου να μου γνέφει να μην συνεχίσω αυτό που έλεγα μήπως και καταλάβει η Στέλλα ότι έχω χωρίσει.
Έμεινα έκπληκτη να τον κοιτάζω αλλά σταμάτησα για να μην τον φέρω σε δύσκολη θέση.
Όταν μείναμε μόνοι μας τον ρώτησα γιατί μου έγνεψε..
«Δεν ξέρει η φίλη σας ότι έχω χωρίσει? Δεν το έχετε πει? Τόσος καιρός έχει περάσει πια, τι περιμένετε? Νόμιζα είναι φίλη σας…» ερωτήσεις η μία πάνω στην άλλη μήπως καταλάβω την λογική του.
«Μην με παρεξηγείς κορίτσι μου» εξηγεί ο πατέρας μου «Δεν βρήκα την ευκαιρία να το πω ακόμα.. δεν είναι και το πιο εύκολο πράγμα στο κόσμο να παραδεχτώ ότι η δική μου κόρη είναι ζωντοχήρα…»
Την σιχαίνομαι αυτή τη λέξη, ποτέ δεν κατάλαβα τι σημαίνει και ούτε θέλω να ξέρω.
Τελικά θα πάρει λίγο χρόνο ακόμα μέχρι να παραδεχτεί ο πατέρας μου ότι η δική του η κόρη χώρισε.. και ακόμα περισσότερο μέχρι να νοιώσει άνετα να το πει ανοικτά… αν γίνει ποτέ αυτό…
Έχουμε δρόμο ακόμα.
10 σχόλια:
Ίσως το καλύτερο που έχεις να κάνεις είναι να αγνοήσεις τελείως το γεγονός. Η λογική των γονιών είναι μερικές φορές κάτι παραπάνω από ασύμβατες με την λογική των επόμενων γενεών.
ξέχασέ το.
το καλύτερο παυσίπονο.
Να αγνοήσω και να ξεχάσω...
Πιο εύκολο είναι να κάνω προσπάθεια να τον καταλάβω, πάντως.
Μέρα καλή να έχουμε:)
Το μόνο που ξέρω καλά brain, είναι ότι τελείωσα με τις ταπεινώσεις, τις παρακλήσεις και σίγουρα με τις φακές..
καλημέρα όλη μέρα
Εσύ χαράζεις το δρόμο σου... Πολλά δεν θα τους αρέσουν αλλά δεν γίνεται διαφορετικά. Καλή συνέχεια mario!
Κορη μου, δεν τον ακουσες το δολιο σου πατερα...
Μαμα, μαμα, γιατι δεν ακουσες το δολιο τον παππου; και γιατι τα παιδια στο σχολειο σε λενε χουντακαινα;
Πως καταντησαμε ετσι; Εσυ ζωντοχηρα και εγω... Ξερεις ακομα νιωθω κατι για σενα, ακομα νοιαζομαι, γι´αυτο, ασε το διαζυγιο και πιασε το υποζυγιο.
Σε πηραμε πρεφα μαρη.
Δε σε ξεπλενει τωρα κανεις...
Δημοσίευση σχολίου