μπλέξιμο

Η Ντίνα έχει 3 παιδιά, την Χριστίνα που είναι 8 χρονών και πάει στην τρίτη δημοτικού και τα δίδυμα Βασιλική και Κώστα που πάνε στην πρώτη.
Δύσκολα να μεγαλώνει κανείς τρία παιδιά, πολλά τα έξοδα, πολλές οι υποχρεώσεις, γι’ αυτό όταν έγιναν τα δίδυμα τριών, τα έβαλε σε παιδικό σταθμό και πήγε να δουλέψει.
Ως τις 4 που σχολάνε τα παιδιά προλαβαίνει.. έτσι είχε σκεφτεί.
Η νέα σχολική χρονιά ξεκίνησε ανάποδα, οι δάσκαλοι απεργούν και η απόγνωση έκανε την εμφάνιση της.
Πώς θα γίνει?
Να έρθει η μαμά από το νησί να βοηθήσει για λίγες μέρες.
Έρχεται η μαμά, μένει με τα δίδυμα σπίτι για να πάει η Ντίνα στην δουλειά.
Η απεργία συνεχίζεται και η γιαγιά πρέπει να επιστρέψει κάποια στιγμή.
Τώρα?
Να πάρει λίγες μέρες άδεια να μείνει με τα παιδιά και πού θα πάει… Θα λήξει... δε μπορεί… πόσο πια?
Και η απεργία συνεχίζεται.
Ώρα να πάρει ο σύζυγος λίγες μέρες άδεια.
Κάθεται κι εκείνος λίγες μέρες σπίτι ελπίζοντας.. κάνοντας ευχές και παρακάλια να συμφωνήσουν κάπου να λήξει αυτή η απεργία επιτέλους.
Συνεχίζεται όμως και η απόγνωση γίνεται φόβος.
Ο μικρός μου κάνει μάθημα κανονικά από την αρχή της απεργίας, σαν να μην συμβαίνει δηλαδή.
Ο μεγάλος δεν κάνει τίποτε απολύτως γιατί το σχολείο του είναι σε κατάληψη. Μερικές ώρες φροντιστήριο και οι προπονήσεις, είναι οι ασχολίες του.
Η κόρη της φίλης μου κάνει μάθημα 2 ή 3 φορές την εβδομάδα, πάει κάθε πρωί στο σχολείο να μάθει αν θα απεργήσει η δασκάλα ή όχι.
Ο πιτσιρικάς που μένει απέναντι μου μένει λίγες ώρες την ημέρα με την γειτόνισσα μέχρι να έρθει η μαμά του από την δουλειά νωρίς το μεσημέρι.
Το ζευγάρι δασκάλων που ζει στο δίπλα σπίτι, απεργούν.. αυτό σημαίνει ότι έχει να μπει μισθός στο σπίτι πάνω από έναν μήνα.
Μήπως ήρθε η ώρα να συμφωνήσουν κάπου?
Είναι όλα μια αλυσίδα, το ένα τραβάει το άλλο και μπλεχτήκαμε άσχημα