-«Όταν μεγαλώσω θέλω να γίνω εφευρέτης» λέει ο μικρός μου γιος.
-«Θέλω να φτιάξω κάτι που δεν θα υπάρχει πουθενά στο κόσμο, να το έχω σκεφτεί μόνο εγώ»
-«Πολύ ωραία ιδέα» του λέω «σαν τι δηλαδή θέλεις να φτιάξεις?»
-«Θα φτιάξω μια μικρή μπαλίτσα που όταν θα την πετάμε κάτω θα ανοίγει και θα γίνεται ένα μεγάλο σπίτι που θα χωράει πολλούς ανθρώπους… η κόκκινη μπαλίτσα θα γίνεται σπίτι και η μπλε καράβι, έτσι όλοι οι άνθρωποι στον κόσμο θα έχουν σπίτι να μείνουν και καράβι να φύγουν αν το θελήσουν…»
Σοφό παιδί.
Εγγραφή σε:
Σχόλια ανάρτησης (Atom)
6 σχόλια:
Ωραια ιδεα!!!Ξερει τι λεει ο μικρος!!!
Πες του σιγά-σιγά πως μετά που θα τις φτιάξει θα έρθει κάποιος καραγκιόζης να του τις πάρει και να τις πουλάει χρυσάφι. Γιατί οτι φτιάχνεις πρέπει να μαθαίνεις να το φυλάς κιόλας.
Υ.Γ.: Ξυνισμένο μου βγήκε;
πρεζα, αυτό το μικρό μου όλο ωραίες ιδέες έχει.. λες να γίνει όντως εφευρέτης?
Μboy, νομίζω ότι το πίστεψες πάααρα πολύ:))
καλημέρες.
Μπράβο στο μικρό, που είναι και πονόψυχος.
Υπάρχει ένα βιβλίο ενός ιταλού συγγραφέα που έχει ιστορίες με χρώματα και είναι ακριβώς για την ηλικία του γιου σου. Έχει και μια ιστορία με έναν εξωγήινο που δίνει στους ανθρώπους υλικά για να φτιάξουν σπίτια γρήγορα και εύκολα. Το καλύτερο σπίτι είναι ενός μικρού παιδιού, ένα πολύχρωμο μπαλόνι που μπορεί να μετακομίζει όπου έχει διάθεση ο ιδιοκτήτης του. Αυτό μου θύμισε ο μικρός σου.
vre ayto to paidi leei ta kalytera..les na xei moiasei sti mana toy:P
tomboy,όμορφο ακούγεται, ταξιδιάρικα, σοφά παιδιά..
marirena, χαίρομαι που σε βλέπω, εξαφανίστηκες... ευχαριστώ.
την καλησπέρα μου σε όλους.
Δημοσίευση σχολίου