20061017

δεν υπάρχει.

Το μαγικό ραβδάκι που θα προστατεύει τους ανθρώπους που αγαπάω, δεν υπάρχει.
Μπορώ να παρηγορήσω αλλά όχι να προφυλάξω.
Να ακούσω, να κλάψω παρέα, αλλά το χρυσό κλουβί που θα κρύψω μέσα όσους αγαπάω, δεν το έχω.
Να εμψυχώσω, να μαλώσω, να χαϊδέψω, να αγκαλιάσω ζεστά.
Αν κρύψω αυτούς που αγαπάω από την εμμονή μου να μην πληγωθούν, είναι σαν να τους στερώ την χαρά, σαν να τους στερώ την ζωή.
Τι κι αν ξέρω το τέλος? Τι κι αν ξέρω το αποτέλεσμα?
Ο διάβολος είναι σοφός, όχι επειδή είναι Ο διάβολος, αλλά επειδή είναι πολύ γέρος.
Τους αγαπάω πολύ για να τους έχω κρυμμένους.
Με αγαπάω πολύ για να με κρύψω.

4 σχόλια:

Ανώνυμος είπε...

Δεν πρέπει να φοβόμαστε να ζήσουμε, δεν πρέπει να τους φοβίζουμε να μην ζήσουν.

mario είπε...

Έτσιλέω κι εγώ σεξ+πυρ, με όποιο κόστος.
Καλησπέρα.

Ανώνυμος είπε...

Το συναίσθημα είναι πολύ πιο ώριμο όταν έχει μέσα του και ψήγματα λογικής ώστε να υπάρχει ισορροπία μέσα και γύρω από μας.

mario είπε...

Συναίσθημα-λογική-ισορροπία, καλό ακούγεται άβατον..
καλησπέρα.