Εγγραφές - καθρέφτες. Διαβάζω και βλέπω μέσα το πρόσωπό σας. Η ζωή είναι, πραγματικά, δύσκολη υπόθεση. Λέμε, γράφουμε, σκεφτόμαστε. Πονάμε, επιθυμούμε, αναζητούμε και προσμένουμε. Πάντα προσμένουμε. Ποιος μας συντρέχει, ποιος μας ακούει; Αυτός που επιθυμούμε είναι συνήθως αλλού και αλλιώς. Μένουν αυτές οι εγγραφές, σαν ευχή και σαν κατάρα, να μας θυμίζουν τους δύσκολους έρωτες που ονειρευτήκαμε,ζήσαμε,χάσαμε.
Να είσαστε καλά.
Σχόλιο του αειποτε... τι να πεις μετά από αυτό?
3 σχόλια:
"Ποιός μας ακούει" ρωτάς. Κανείς δεν μας ακουει και κανείς και όλοι. Η ανωνυμία της καλής θέλησης μας συμπαραστέκεται και στα καλά μας και στα κάτω μας. Ετσι είναι οι αληθινοί φίλοι, όχι μόνο για τις πίκρες αλλά και για τις χαρές.
To "Ποιός μας ακούει" καταλήγει στο "Αυτός που επιθυμούμε είναι συνήθως αλλού και αλλιώς.". Δεν επιθυμούμε, λοιπόν, την "ανωνυμία της καλής θέλησης" αλλά το θαύμα. Το "ήδιστον ου επιθυμείς τυχείν" [για την ορθογραφία ζητώ συμπάθεια, δεν έχω εύκαιρα τα χαρτιά μου]. Δεν κατανοώ, εξ' αλλου, πως από την συγκεκριμένη ανωνυμία περνάμε στο βαρύ "Ετσι είναι οι αληθινοί φίλοι".
Καλό απομεσήμερο
Η Μαρίνα κι ο αείποτε... οι δυο που με ανακάλυψαν εδώ.
Να 'στε καλά
Δημοσίευση σχολίου