Υπάρχουν άνθρωποι που τους αρκεί το λίγο για να είναι ευτυχισμένοι ή ικανοποιημένοι.
Το καταλαβαίνω αυτό και το δέχομαι αλλά… όταν το «λίγο» σου είναι αόρατο σε μένα και πώς μπορώ να το αντέξω? Και γιατί να το κάνω?
Εγώ βγήκα μόλις από σχέση ζωής, δεν μπορώ να αρκεστώ στο «λίγο» κανενός, δεν μπορώ και δεν θέλω.
Γίνομαι σκληρή? Ίσως είναι όμως η πραγματικότητα αυτή και κανείς δεν βγαίνει πληγωμένος όταν αντικρίζει την πραγματικότητα.
Βάζεις τους όρους σου, θέτεις τα όριά σου και είσαι αξιέπαινος που μοιάζεις τόσο συγκροτημένος και έχεις τέτοιο έλεγχο, μπράβο και πάλι μπράβο.
Εγώ? Βλέπω, καταλαβαίνω αλλά θέλω?
3 σχόλια:
Καλημέρα. Μόλις τώρα ανακάλυψα το δεύτερο αυτό σου διαμάντι. Το ¨"άλλο ένα".
Οταν χάνουμε κάτι τα θέλω αυξάνονται και αυξάνονται. Για να μετριάσουν τη χασούρα της παλιάς επένδυσης που έληξε πονεμένα.
Οταν θα νιωσεις γεματη μεσα σου και ετοιμη να δωσεις, το λιγο του αλλου δεν θα σε απασχολει, μαριω.
μετα απο τις σχεσεις ζωης, δυστυχως, ειμαστε απατα πηγαδια σε θεμα συναισθηματικης καλυψης.
και τρομαζουμε.
Very cool design! Useful information. Go on! Ok incorporating
Δημοσίευση σχολίου