20080307

η μαύρη τρύπα




Σταματάς να εμπιστεύεσαι όσα ήξερες κι αγάπησες, πατήθηκε η παύση, έμεινε το πουλί καρφωμένο στο σύννεφο να κοιτάζει χαμηλά
Βαπτίζεται αμφιβολία αυτό που ως τώρα γαργαλούσε το κεφάλι σου και χαμογελούσες
Αυτό που έκρυβες κάτω απ το στρώμα και το έχωνες στις πιο βαθιές σπηλιές σου όπως κρύβει ο τρελός την τρέλα του, αυτό το πρασινοκόκκινο τερατάκι που κρατούσες σε καταστολή νομίζοντας αργοπεθαίνει σαλεύει στα τυφλά και σου χτυπά το κεφάλι στον τοίχο
Η πίστη στο άυλο, η πλήρης εμπιστοσύνη στον ήχο, η λατρεία του αόρατου, όσα αρκούσαν ως χτες το βράδυ παίρνουν χρώμα βαθύ γκρι σα να κατάπιε ο κρατήρας της λογικής τα χρώματα του ουράνιου τόξου
Γίνονται όλα μισά και δε χαίρεσαι πια γιατί καταλαβαίνεις ότι το μισό που λείπει είσαι εσύ
Έχεις βουτηχτεί με το κεφάλι σε όνειρο υγρό και ρευστό
Η μαύρη τρύπα σε ρουφάει στριφογυρίζοντάς σε με εκπληκτικές φιγούρες τόσο τέλειες που νομίζεις χορεύεις ενώ εσύ σπας σε άπειρα μικρά κομματάκια
Τώρα γίνονται όλα και σαν από θαύμα καλού Θεού ξημερώνει Άνοιξη και αυτά που λάμπουν τριγύρω είναι τα κομματάκια σου και είναι τόσο όμορφα που χαμογελάς ξανά σκύβοντας να τα μαζέψεις
Σαν έτοιμος από καιρό πατάς το play και ξεκαρφώνεις το πουλί από το σύννεφο

4 σχόλια:

Kaveiros είπε...

Κανεις δε γλιτωνει,απο τον ιδιο του τον εαυτο....

Agobooks είπε...

Χρόνια πολλά!

Agobooks είπε...

Καλή Σαρακοστή !

mario είπε...

Κάβειρε, κανείς και με τίποτα!
Να σαι καλά!

N.ago, ό,τι καλύτερο για όλους!
Ευχαριστώ.