έτοιμος

Η Γη πλημμύρισε Άνοιξη
Έγινε η μισή πράσινη και σοκολατένιο καφέ η υπόλοιπη
Εκστασιασμένα πλασματάκια αυτοκτονούσαν στο τζάμι μπροστά μου και με μια μανία αλλιώτικη έτρεχα όλο και πιο γρήγορα λες και αν έφευγα από κει θα έσωζα τον κόσμο
Μύριζε ο αέρας φρεσκοσκαμένο χώμα και λευκές κορδέλες σύννεφα γράφονταν στον ουρανό σαν δρόμοι χωρίς κίνηση έτοιμοι να μεταφέρουν ότι θέλει η ψυχή
Έψαχνα να βρω τη λέξη που ταιριάζει κι αν με άφηναν οι Κένταυροι που κυνηγούσαν τις μικροσκοπικές νεραϊδούλες και αναστάτωναν την πλάση θα την είχα βρει νωρίτερα
Αν δε γινόταν το χιόνι μαύρη λάσπη έτοιμη να με καταπιεί σε κάθε βήμα μου θα την είχα ήδη ανακαλύψει

Άρχισε να νυχτώνει και μικρά φιδάκια αλήθειες έβγαιναν ένα ένα από το στόμα των ανθρώπων
Καθισμένοι όπως είμαστε στο λευκό τραπέζι πάνω από τα κύματα κοίταζα τα μεταλλαγμένα φιδάκια να σέρνονται αργά ή να πετάγονται σαν σαϊτες και να κάνουν βουτιά στο απέραντο μπλε
Έψαχνα για κείνη τη λέξη ακόμα κι αν δεν ήταν το δροσερό αεράκι από κείνο το κύμα να μου παίρνει λίγο λίγο τα μυαλά θα την είχα βρει ως τώρα
Αν δεν ήταν το βουνό απέναντι να μου τραβάει τη ματιά γνέφοντας κάτι που δεν καταλάβαινα θα την είχα πιάσει πριν καιρό πολύ

Η ζωή κυλάει σαν ποταμάκι και κάνει θαύματα, ανεξήγητα, ενάντια σε ότι ξέραμε.. σαν εκείνο τον κισσό που δες να γαντζώνεται και να τυλίγει το καμένο.. κι εσύ πρέπει να είσαι έτοιμος.. συνέχεια, είπε και η φωτιά δυνάμωσε
σαν ταλαιπωρημένο από δυνατό αέρα χαρτί ζωγράφισε τη λέξη μου