-Είπε να κοιτάξουμε προσεκτικά τα πρόσωπα των παιδιών, να παρατηρήσουμε τις εκφράσεις τους και να διαλέξουμε μια που θα προσπαθήσουμε να την ζωγραφίσουμε μόνοι …
Μέχρι να κοιτάξω και να διαλέξω ποια θα πάρω εγώ, είχαν μείνει μόνο δύο… αυτός που ουρλιάζει κι ένας άλλος που έκλαιγε πολύ… διάλεξα αυτόν που ουρλιάζει γιατί ο κλαψιάρης δεν μου άρεσε καθόλου και τελικά μου ταίριαξε… όσο τον ζωγράφιζα σκεφτόμουν εσένα κι όλες τις φορές που σου μιλάω, εσύ δεν ακούς , αναγκάζομαι να φωνάξω και μετά με μαλώνεις που δε μιλάω ήρεμα….
Παναγιώτης ζωγράφος 10
6 σχόλια:
Την κραυγη,ποιος ειναι σε θεση,
να την ακουσει?
Αξιοπρόσεκτο!...
Καλή βδομάδα!
με φοβιζει λιγο...;
Αυτός που έχει ησυχία μέσα του, νομίζω, Καβειρε.:)
--
n.ago, επίσης.
ευχαριστώ.
--
ονοματοδοσια, μάλλον..
κάποιες κραυγές είναι πολύ τρομακτικές!
Ωραιος ο ζωγραφος.
Στα παιδια ανηκει το μελλον αυτου του κοσμου.
γεια σου, ζερο!
δικα τους ολα..
Δημοσίευση σχολίου