Τα δωμάτια είναι δυο, το ένα δίπλα από το άλλο, μεγάλα, τετράγωνα, άδεια δωμάτια.
Ενώνονται μεταξύ τους με ένα άνοιγμα όσο μια πόρτα και δεν υπάρχουν πουθενά παράθυρα.
Το ένα είναι εκτυφλωτικά φωτεινό και το άλλο θεοσκότεινο.
Όταν βρίσκομαι στο φωτεινό δωμάτιο, κοιτάζω προς το σκοτεινό, στο άνοιγμα και το μόνο που βλέπω είναι μαυρίλα.
Όταν βρίσκομαι στο σκοτεινό δωμάτιο βλέπω τα πάντα στο άλλο, χωρίς να με βλέπει κανείς.
Εκεί προτιμώ να είμαι, στα σκοτάδια, να μην φαίνομαι και να βλέπω έξω.
Εγγραφή σε:
Σχόλια ανάρτησης (Atom)
6 σχόλια:
Δημιούργησες μια πολύ όμορφη εικόνα στο μυαλό μου!
Πάντώς προτιμώ να καθίσω ακριβώς στο ενδιάμεσο, στην πόρτα, να το παίξω πορτιέρισα δλδ!
hello mario..το σκοτάδι προσδιορίζεται από την έλλειψη του φωτός στην ουσία δεν υφίσταται..επομένως το φως ελέγχει τα πάντα κι ας νομίζουμε ότι ζούμε στο σκοτάδι..
όμορφη εικόνα δημιούργησες μαριό μου...ανάλογα με την διάθεση, προτιμώ το σκοτάδι κι άλλωτε πάλι το φως...και τα δυο, μιλούν στις ψυχές...
καλημέρα..
καλησπέρες κορίτσια:))
Τώρα που το ξανασκέφτομαι, αυτή η εικόνα είναι η ζωή μου σήμερα. απραξία.
Excellent, love it! » »
Δημοσίευση σχολίου