Μόλις μπει στο σπίτι βγάζει τα παπούτσια και την αριστερή κάλτσα…
-Γιατί έχεις το πόδι σου γυμνό μικρέ?
-Γιατί μου αρέσει, απαντά κοφτά
-Είναι παράξενο όμως… μόνο το ένα?
-Σιγά… αφού μου αρέσει πώς είναι δυνατόν να είναι παράξενο?
Εγγραφή σε:
Σχόλια ανάρτησης (Atom)
16 σχόλια:
Άντε τώρα τι να του απαντήσεις;
Βλέπω τα παιδιά της κολλητής μου και την ανηψιά μου, με κολλάνε στον τοίχο με το τίποτα!
Καλησπέρα :)
Ανάβυσσος το μυαλό του παιδιού!
χαχα! τα παιδια και τα ματια μας...
μα αφου του αρεσει..παει και τελειωσε..δωσ του ενα φιλι..!!
confused, δεν λέω λέξη. Είναι τόσο πολύπλοκα απλό το μυαλό τους που δεν φτάνει ως εκεί η λογική μου:)
Marina, έτσι ακριβώς :))
onomatodosia, ο θησαυρός μου:)
Τόσο απλά, με το φεγγάρι αγκαλιά.
Του αρέσει άρα.. ευχαριστώ:)
καλημέρα ως πέρα:))
Τι είναι ποιο παράξενο;!
Ο μικρός ΤΑ ΣΠΑΕΙ!!
Μηπως το ενα ζεστενεται πιο πολυ απ' το αλλο;;
Μου συνεβη κι εμενα αυτο..
Εεε δεν γινεται σαν μανα να μην ψαχνεις γι' απαντησεις! :-)
Sigmund, παράξενο είναι για μένα το πόσο απλά σκέφτεται.
demonia, το κάνει κι αυτό κάποιες φορές.
αερικό δεν μου λέει και συνεχίζει να έχει το ένα του πόδι γυμνό όποτε είναι στο σπίτι!!!
Τι να πω?
Καλησπέρα σε όλους:)
mario απλές σκέψεις, χωρίς τα φίλτρα του πως να το πεις και αν πρέπει να το πεις! Αγνές ψυχές, καθαρές σκέψεις :-)
Δε νομίζω ότι συντρέχει καν λόγος να προσπαθήσεις να το "συνετίσεις" πάντως. Είναι ηλικίες της αντίδρασης, ηλικίες της διαφοροποίησης από τα κατεστημένα ήθη. Θέλει να δείξει μία διαφορετική αντίληψη για την ενδυμασία προκαλώντας την προσοχή των άλλων κόντρα στο συνηθισμένο, κόντρα στο συμβατικό ντύσιμο. Άσε, πιστεύω, το παιδί ελεύθερο να κάνει ό,τι θέλει. Άλλα φοβόμαστε για τα παιδιά, όχι την ενδυμασία τους.
Θυμάμαι, μέχρι πολύ αργά, σε ηλικία 20-22 ετών, ήθελα να κάθομαι στο καναπέ με τα δυο πόδια ψιλά στο τοίχο.
Όσο ήμουν εργένης, μάλωνα με τη μητέρα μου.
Όταν παντρεύτηκα(στα 22,5 μου), δεν ξέχασα μεμιάς το συνήθειο.
Ευτυχώς(ή όχι) μεγάλωσα απότομα…
Αυτό παρακολουθώ sigmund, μια αγνή ψυχούλα να σκέφτεται:))
Δήμο, ας φορά ότι θέλει.. για τα μέσα του νοιάζομαι:))
n.ago, περί ορέξεως.. κολοκυθόπιτα, έλεγε η σοφή γιαγιά:))
Μέρα καλή σε όλους:)
Τα μέσα του τα διδάσκεις εσύ βιωματικά στο κάθε παιδί. Τα διδάσκει μέσα από μία βιωματική σχέση ο κάθε δάσκαλος, ο κάθε γονιός. Το παιδί μιμείται, μέχρι τα είκοσί του και τότε αρχίζει να αναιρεί ό,τι μίσησε, ό,τι δεν του άρεσε. Εσύ μόνο να το προσέχεις από μακριά, χωρίς να αισθάνεται καταπίεση (άντε μπορείς να γνωρίσεις και τις παρέες του), αλλά πάντα με διάλογο και υπομονή παρά τις φωνές και τους καυγάδες που θα κάνει.
"Όλο ρωτάς ρε μαμά. Όλο γιατί και γιατί είσαι. Μα δεν σου έμαθαν τίποτα στα σχολεία σου;
-Μα ματάκια μου μερικά πράγματα που κάνεις δεν μαθαίνονται σε κανένα σχολείο!
-Ε, μάθε από μένα. Και πάψε να ρωτάς το γιατί. Γιατί έτσι μου αρέσει!"
Τάδε έφη....η γλωσσού της οικογένειας...
Αχ βρε Μαριώ μου....τι δύσκολο που είναι τελικά...
Και τι ονειρεμένο όταν πέφτεις να κοιμηθείς και ακούς τις ανάσες τους....
ΥΓ. Σκάω.....και γυρνάω στο καβούκι μου....
Πιστεύω ειλικρινά πως όσα μαθαίνω στα παιδιά μου, άλλα τόσα μου μαθαίνουν κι εκείνοι..
Δεν γεννήθηκα μαμά.. έγινα στην πορεία:)
Ναταλία, τους θαυμάζω, τους παρακολουθώ και προσπαθώ να μαθαίνω!
Καλή μέρα:)
Δημοσίευση σχολίου