20060718

παγωμένα αμύγδαλα με αλάτι

Για πολλά χρόνια το στέκι μου ήταν ένα μπαρακι στην Κυψέλη, το Ύρια.
Ένα παλιό σπίτι ήταν, όμορφα διακοσμημένο και πολύ ζεστό.
Υπάρχει ακόμα το οίκημα αλλά είναι άδειο και εγκαταλειμένο πια.
Θυμάμαι γλέντια εκεί μέσα, παρέες μεγάλες, γέλια, χορούς και πανηγύρια.
Καυγάδες, όμορφες γκαρσόνες, ο Στεφ πίσω από την μπάρα, σφηνάκια τεκίλες, κόσμος.
Κάποια βράδια ερχόταν στο μαγαζί ένας ηλικιωμένος που πουλούσε αμύγδαλα.
΄Ενας παππούς κοντός και παχύς με γκρίζα μαλλιά, στρογγυλό χαμογελαστό πρόσωπο, φορούσε τραγιάσκα και κρατούσε ένα κοφίνι που μέσα είχε πάγο και εκεί πάγωναν αμύγδαλα... τεράστια, στρουμπουλά αμύγδαλα.
Περνούσε ανάμεσα στα τραπέζια χαμογελαστός και όποιος ήθελε τον φώναζε για λίγα αμυγδαλάκια.
Έβαζε ένα μικρό κομματάκι λαδόκολα στον πάγκο και με μια μικρή σέσουλα άφηνε ένα βουναλάκι από παγωμένα αμύγδαλα με μεγάλη προσοχή μην κυλήσει κανένα και πέσει κάτω. Έκλεινε προσεκτικά το κοφίνι με ένα πανί και έβγαζε από την τσέπη του ένα μπουκαλάκι με αλάτι, άλλο ένα βουναλάκι από αλάτι σχηματιζόταν δίπλα στα αμύγδαλα.
100 δραχμές στοίχιζαν, τα έπαιρνε και συνέχιζε την βόλτα του ανάμεσα στα τραπέζια ή και στα άλλα μαγαζιά της περιοχής.
Τον συμπαθούσα αυτόν τον άνθρωπο αλλά ποτέ δεν του μίλησα.
Μόνο μια φορά με είδε κλαμένη, με κοίταξε, χαμογέλασε και μου έκανε δώρο ένα βουναλάκι αμύγδαλα όλο για μένα.
Μεγαλείο.

9 σχόλια:

mario είπε...

μικρός κόσμος brain.

Ανώνυμος είπε...

τι ωραία ιστορία... :^)

αερικο είπε...

Ισως τελικα μερικοι να καταφερνουν να κρατησουν την ευαισθησια τους , οπως ο παπους με το χαμογελο και το δωρακι που σου κανε σε καποια δυσκολη στιγμη σου..

ZissisPap είπε...

Ο δικός μου ήταν ψηλός, ξερακιανός, ταλαιπωρημένος.
Έγερνε από την μία πλευρά και η καμπούρα του έδειχνε πολλά βάρη να έχουν περάσει από πάνω της.
Πάντα φορούσε λευκή μπλούζα, κατάλευκη, έφεγγε το βράδυ!
Περασμένο στο αριστερό του χέρι είχε ένα ψάθινο καλαθάκι.
Ήταν χωρισμένο στα δύο...
Φιστίκια αράπικα από την μία πλευρά, αμύγδαλα από την άλλη.
Πάντα ζεστά, σαν να είχαν μόλις βγει από τη σόμπα!
Πως τα κατάφερνε δεν μπορώ να το καταλάβω.
«Φιστίκια... φρίσκα...»
Μόλις του έκανες νόημα σε πλησίαζε χαμηλώνοντας ακόμη περισσότερο το λυγισμένο του σώμα, όχι από δουλικότητα αλλά από ευγένεια.
«Ένα φιστίκι...»
Έβγαζε από την τσέπη του ένα μικρό ποτηράκι, γυάλινο, αυτά τα παλιά του ούζου και σε ένα χωνάκι από χαρτί λευκό έβαζε δύο μεζούρες...
Δεν θυμάμαι πόσο έκανε... Ήμουνα μπόμπιρας τότε...
Θυμάμαι όμως ότι ήταν τα πιο νόστιμα φιστίκια και αμύγδαλα που έχω φάει ποτέ!
Μου θύμισες ωραία πράγματα, νάσαι καλά!

triantara είπε...

μας έκανες να ζηλέψουμε που δεν το ζήσαμε το μαγαζάκι :)

ΠΡΕΖΑ TV είπε...

Ομορφη ιστορια αναμνησεων...

mario είπε...

tristan, όλοι έχουμε κάτι αντίστοιχο να θυμόμαστε τελικά, ναι?
να είσαι καλά

Ανώνυμος είπε...

That's a great story. Waiting for more. »

Ανώνυμος είπε...

That's a great story. Waiting for more. Coalinga dental coverage cooking culinary school land rover discovery reviews Huge dildo forum Filling tire with great stuff pa car alarms Gay abducted Free mature readers wives in stockings Golf hotels bournemouth Free uncensored gay blowjobs Alaska airlines contact telephone driveway scrapers stories gay humiliation slave Free hardcore sex mpeg Paris hilton picture and news Paris hilton in swimsuit Cam free gay sex web