Χάνομαι στις εξηγήσεις, μπλέκομαι στα τόσα γιατί και πώς και τότε που είχες πει εκείνο και θυμάσαι εκείνη τη φορά που έβρεχε και τρέχαμε κλπ κλπ.
Όσα θεωρούσα δεδομένα από τον χαρακτήρα σου, αυτά που είχα καταλάβει για σένα ήταν τόσο σωστά όσο αυτά που είχες καταλάβει για μένα.
Και όλες αυτές οι εξηγήσεις που πρέπει να δοθούν…
Αλήθεια, πρέπει? Ποιος το λέει ότι είναι υποχρεωτικό?
Μήπως τελικά είναι τόσο δύσκολο να πιάσουμε το νόημα?
Βρε μήπως είναι τόσο απλό και το τραβάμε από τα μαλλιά εμείς μόνοι μας?
Ήταν τόσο όμορφα τότε που δεν μου ερχόταν στο μυαλό καμιά απολύτως ερώτηση, δεν είχα απορίες.
Σκέφτομαι μήπως το βασανίζουμε άδικα και μιλάμε, γράφουμε τσάμπα και βερεσέ.
Μήπως παρασυρόμαστε από την ανάγκη μας για επικοινωνία και μπλέκουμε όλο και πιο πολύ?
Μήπως τελικά το ότι η φιλία δεν κολλάει με το σεξ μας κάνει να ανακατευόμαστε όλο και περισσότερο σε καταστάσεις και συζητήσεις που μόνο κακό μας κάνουν?
Μήπως δεν θέλω να χάσω τον φίλο και ανέχομαι τον εραστή?
Μήπως ήμουν τόσο καλή ερωμένη που πίστεψες ότι θα είμαι και καλός άνθρωπος?
Ποια είναι η αλήθεια? Αυτή που υποστηρίζεις εσύ? Ή αυτή που λαμβάνω εγώ?
Έχει σημασία τι νομίζω ότι είμαι αν εσύ με βλέπεις αλλιώς?
8 σχόλια:
Μέτρησα 13 ερωτηματικά, στις πιο πολλές ερωτήσεις θα απαντούσα:ναι.
"Ποια είναι η αλήθεια?" μα αυτή που μας διαλύει....
Και ναι ακόμα μια φορά, έχει σημασία τι νομίζεις ότι είσαι, κι ας σε βλέπει αλλιώς. Καλησπέρες πολλές!
Συμφωνώ με την epsilon. Όσο για το ποια είναι η αλήθεια (μεγάλη κουβέντα), θα πω το στερεότυπο πλέον ότι καθένας έχει τη δική του αλήθεια (νομίζω ότι απαντάς εν μέρει με την επόμενη ερώτηση).
Αλήθεια είναι μόνο μία αλλά για τον καθένα από μας ξεχωριστή!
Υγ: Ωραίο blog συν-πειραιώτισα!
H αληθεια ειναι εκει που εσυ πιστευεις οτι ειναι.Ο καθενας εχει μια ξεχωριστη,δικη του αληθεια...
καλημέρες σε όλους
Πάντα, σημασία έχει τι πιστεύεις εσύ, μέσα σου κρύβεται η αλήθεια η ολόδική σου. Το θέμα είναι, τι γίνεται όταν αγαπάς, όταν αφήνεσαι να ακουμπήσεις στον άλλον και για λίγο -ή πολύ- ενώνεσαι, τότε που μπορείς να δεις μέσα στον άλλον, τότε που, αυτό που νομίζει εκείνος για σένα σου αρέσει λιγάκι και το υιοθετείς; Τότε, συχνά πυκνά, με αρκετή δόση ευτυχίας, αρχίζεις να πιστεύεις σε αυτό που νομίζει εκείνος, ίσως όχι ολοκληρωτικά, μα δειλά-δειλά στην αρχή παίρνεις ένα κομματάκι, παίρνεις κι άλλο λουλουδάκι απ΄τον μπαξέ, σου αρέσει εκείνο ή το άλλο, φτάχνεις ψηφιδωτό, γίνεσαι καλλιτέχνης, τα μπλέκεις λίγο, μα κάτι φτιάχνεις. Αυτό που σε διαλύει είναι όταν μια μέρα αποδειχτεί πως αυτό που νόμιζε ο άλλος για σένα κι εσύ το ασπάστηκες, τότε που ήταν πιο ωραίο, πιο θελκτικό, δεν ήταν τίποτε άλλο από μια φούσκα. Αυτό που σε σώζει, κάθε φορά που μπαίνεις στην διαδικασία να αυτοπροσδιορίζεσαι σύμφωνα με τους άλλους, είναι να κολλάς τις ψηφίδες με μια δική σου ουσία, να βάζεις ένα φόντο που ανήκει μόνο σε σένα, να διαλέγεις τη θέα τη δική σου, να κορνιζάρεις με το δικό σου πλαίσιο. Γιατί, μη γελιόμαστε, κάπως έτσι χτιζόμαστε μέσα στον εαυτό μας, βλέπουμε την εικόνα μας εδώ κι εκεί, αντικρύζουμε τους αντικατοπτρισμούς μας δεξιά κι αριστερά και λέμε "αυτός είμαι, αυτή είμαι". Δε λέω, υπάρχει και κάτι πρωτογενές μέσα μας, από την ώρα που γεννηθήκαμε, μα μέσα σε πολλές από τις φούσκες που τις πιστέψαμε, είδαμε κι έναν εαυτό δίπλα στις επιτυχίες μας, μέσα στα παιδιά μας, πίσω από τα χαμόγελά μας, κάτω από τα όνειρά μας, πάνω στον πόνο μας. Έχει σημασία, λοιπόν, τι νομίζει ο άλλος, αρκεί να διαθέτεις ένα γερό χαλινάρι αυτογνωσίας. Καλημέρες Μαριώ μου!
Άτρεμις μου έχει λείψει ο λόγος σου.
ευχαριστώ πολύ
Keep up the good work ford explorer roof rack discount propecia order online Weight loss diet slimming fitness Wipe deleted files Negro bdsm nh gmc dealers Currency trading profits electoral college electors State farm insurance scholarship 2005 honda superhawk american gambling craps casino Proactiv herbal conditioner Ambien competition school fundraising idea Supplier diversity jobs in milwaukee wi technology education collegiate association state approved drug education class Paintball upgrades online
Δημοσίευση σχολίου