Έκανα κι ακόμα κάνω μεγάλες προσπάθειες να σταθώ στα πόδια μου.
Έκανα κι ακόμα κάνω μεγάλες προσπάθειες να σκέφτομαι, να πράττω, να αποφασίζω, να προχωρώ μόνη.
Έρχονται στιγμές που ξεχνάω πως φτάσαμε ως εδώ αλλά με λίγη προσπάθεια μου έρχονται πάλι στο μυαλό... αποδυναμωμένα αλλά πάντα εκεί.
Έμαθα να χαμογελώ ακόμα κι όταν κλαίω μέσα μου.
Ξέρω τώρα πια πως να συζητώ ανάλαφρα και το μισό μου είναι να βρίσκεται αλλού.
Μου αξίζουν πολλά μπράβο και τα δίνω μόνη μου σε μένα όταν μου λένε:" Μια χαρά είσαι Μαρία".
Μην έρχεσαι εσύ τώρα λοιπόν σαν καλικάτζαρος να τρως το δέντρο της αυτοπεποίθησής μου, θα γείρει.
Μην με κοιτάς με βλέμμα γεμάτο υπονοούμενα, δεν είμαι τόσο δυνατή όσο δείχνω.
Είναι άτιμο να με ταρακουνάς όταν μόλις πριν λίγο έβγαλα νέες ρίζες.
Είσαι άτιμος?
Εγγραφή σε:
Σχόλια ανάρτησης (Atom)
4 σχόλια:
Έχω πια αρχίσει και σχηματίζω την εντύπωση ότι, με τις εγγραφές αυτές, κοιτώ από την κλειδαρότρυπα. Απευθύνονται σε συγκεκριμένο πρόσωπο [ακόμα και φανταστικό; Λες;]και όλοι οι άλλοι είμαστε ένας εσμός περιέργων, διαβατών που περνούν από την συγκεκριμένη γειτονιά. Σαν ιστορική καταγραφή έχουν και αξία και σημασία [κυρίως αν δεν σώζονται και κάπου αλλού]. Επιμένω, λοιπόν. Ο άνθρωπος πρέπει να διαβάσει. Ελπίζω και να καταλάβει και να πάψει, τουλάχιστον, να σας "ταλαιπωρεί" [αν και θαρρώ ότι πρόκειτα για μια αυτοσυντηρούμενη πλέον διαδικασία που χρειάζεται τον χρόνο της για να ολοκληρωθεί].
Αφτά και νύχτα σας καλή
Το πρόσωπο που απευθύνομαι είναι πραγματικό και υπάρχει στην ζωή μου, πάντα θα υπάρχει.
Ο λόγος που τα γράφω εδώ είναι πιο πολύ για να χάσουν λίγη από την σημασία που έχουν μέσα στο μυαλό μου.
είσαι εύστοχος αείποτε, κι εγώ νομίζω ότι η διαδικασία χρειάζεται τον χρόνο της για να ολοκληρωθεί.
καλημέρα
ακομα αγαπας.
ποσο καιρο θα τον κρατας μεσα στο μυαλο σου αγαπη μου;
let go...
That's a great story. Waiting for more. »
Δημοσίευση σχολίου