ξένο

Αυτό που λέγεται εαυτός μπορεί να γίνει μισητό όσο τίποτα στο κόσμο
Μπορεί να γίνει απροστάτευτο και το μόνο που ακούγεται είναι λόγια παρηγοριάς
Να είναι εσύ μα και τόσο ξένο
Να μπαίνεις μέσα του, να γλυστράς απαλά σαν να γεννήθηκες γι αυτό και να μη χωράς
μετά μπορεί να γίνει το μοναδικό που σε κάνει να κοιμάσαι ήσυχα τα βράδια

απάτη

Αυτούς που αγαπάμε θα πληγώσουμε πιο πολύ
Αυτούς που συμπαθούμε θα στεναχωρέσουμε πρώτα
Απάτη η αγάπη
Αύριο είναι η μεγαλύτερη μέρα του χρόνου
Φως παντού για ώρες
Κι όμως.. το θερινό ηλιοστάσιο είναι ο θάνατος του Ήλιου

μύρισε ο αέρας έρωτα

Τον παρακολουθώ προσεκτικά.. διακριτικά, ήσυχα
Ήξερα πόσο πολύ του άρεσε, το κατάλαβα αμέσως μόλις τους είδα μαζί
Τυχαία αγγίγματα, τρυφερές ματιές, τραγούδια ερωτικά, ταξιδιάρικα, αφιερώσεις, ραβασάκια
Τον είδα να την πολιορκεί, να γίνεται εμμονή η ιδέα να την έχει δικιά του
Είδα και κείνη να κολακεύεται, να χαμογελάει αμήχανα, να τον χαϊδεύει με τα μάτια της όταν νόμιζε δεν κοιτάει κανείς
Τους είδα να περπατούν αγκαλιά χαμένοι σε μαγικό κόσμο, να ζητούν απομόνωση και να μην φτάνουν οι ώρες της μέρας να πουν όσα θέλουν
Ένιωσα πότε ήταν η στιγμή που φιλήθηκαν και έπαιρνα βαθιές ανάσες όταν ήμουν κοντά τους.. μύριζε ο αέρας έρωτα
Στα 17 ο έρωτας μυρίζει αλλιώς… πλημμυρίζει το σύμπαν
Όταν βρίσκεται κανείς ανάμεσα σε ερωτευμένα 17χρονα θυμάται όσα νόμιζε ξεχασμένα.. ξαναζεί μέσα από αυτά την μαγεία
Η χαρά της ζωής
Όμορφα πράγματα

θα με αγαπάς?

Θα με αγαπάτε αν σας λέω όσα θέλετε να ακούσετε?
Θα με κάνετε παρέα αν σας παρουσιαστώ όπως με φαντάζεστε?
Θα είστε ήσυχοι πως είμαι καλά στα μυαλά μου αν σας περιγράψω σαν ζωή μου αυτό που ονειρεύεστε κρυφά για δικιά σας?
Αν με σπρώξω, τσαλακωθώ και μπω όπως όπως σε όσα είστε σίγουροι πως χωράω, θα με δεχτείτε πάλι κοντά σας?
Θα σταματήσετε να με φοβάστε αν ταιριάξω πολλές γαργαλιστικές λεπτομέρειες στην ψεύτικη πραγματικότητα που σας σερβίρω?
Κι εγώ? Θέλω να σας εξαπατήσω τόσο?
Θα έχει νόημα η αγάπη σας αν ξέρω ότι την έχω κατασκευάσει εξ αρχής?
Μήπως ό,τι κι αν κάνω θα συνεχίσετε να κουνάτε το κεφάλι κάθε φορά που φεύγω?

τα διόδια

Έπαιζαν παρέα για καμιά ώρα περίπου
Διάλεγαν αριθμούς στη τύχη.. τρεις ο ένας και τρεις ο άλλος
Ο τρελός ταξιτζής και ο ήρεμος συνταξιούχος αστυνομικός έγιναν φίλοι μέσα στο πρακτορείο και ταίριαξαν τόσο που μοιράστηκαν την τύχη τους εκείνο το βράδυ
Παρακολουθούσαν τις κληρώσεις σχολιάζοντας χαλαρά και έδειχναν να το διασκεδάζουν
Έλεγαν ιστορίες παλιές για τσόγους τρελούς κάπου κάποτε που έχασαν πολλά λεφτά ή κάποια άλλη φορά που πέρασε η τύχη και τους έκλεισε το μάτι βιαστική
Αρχίζει μια νέα κλήρωση και ένιωσα την αγωνία τους από μακριά..
-Το 6 λείπει, άκουσα τον ταξιτζή να λέει σιγανά σα να μην ήθελε να τρομάξει την μπαλίτσα που κρατούσε τα λεφτά τους μέσα της
-Και το 6 ήρθε, λέει ο συνταξιούχος αστυνομικός γελώντας δυνατά
Έχεις λεφτά να μας πληρώσεις, Μαρία? ρωτάνε και οι δυο μαζί και όταν τους είπα ναι, άρχισαν να κάνουν σχέδια…
-700 ο καθένας.. δεν είναι άσχημα
-Θα πληρώσω το νοίκι να ηρεμήσω κι εγώ κι η σπιτονοικοκυρά μου και τα υπόλοιπα θα τα παίξω χωρίς να έχω άγχος, λέει ο ταξιτζής
-Θα τα βάλω στην άκρη να μαζεύονται όσα έχω πάρει σιγά σιγά γιατί έτσι πάρει χαμπάρι η γυναίκα μου πόσα έχω παίξει θα με κρεμάσει, λέει ο συνταξιούχος αστυνομικός
-Ναι, ναι, συμφωνούσαν περιμένοντας να μετρήσω τα λεφτά τους
-Ρε συ Δημήτρη… έχεις όρεξη να πληρώσεις διόδια απόψε?
-Να περάσω από το σπίτι μου πρώτα
Οκ, συμφώνησαν και έφυγαν για Λουτράκι

ο εφιάλτης

Είδα έναν εφιάλτη χτες....
έναν τρομερό, απαίσιο εφιάλτη
ξύπνησα ιδρωμένος και πολύ αγχωμένος…
Είπε λέει η δασκάλα ότι πρέπει να είμαστε στο σχολείο στις 5 το πρωί κι εγώ σκεφτόμουν πόσο δυσκολεύομαι να ξυπνήσω την κανονική ώρα... πώς θα τα καταφέρω τόσο πρωί?
Είχα αγωνία να μη με πάρει ο ύπνος και προσπαθούσα να μείνω ξύπνιος.. αλλά με πήρε…
και ξύπνησα στις 6 τρομαγμένος κι εσύ μου είπες ότι τώρα δεν προλαβαίνω να πάω σχολείο..
Ένιωσα τόσο άσχημα και βαριόμουν.. συνέχεια σκεφτόμουν τι θα έκαναν οι φίλοι μου..
Και μετά γίνεται χειρότερο γιατί το απόγευμα λέει είδα τον Μιχάλη και μου είπε ότι είμαι χαζός που δεν πήγα…
Η δασκάλα μας είχε ετοιμάσει έκπληξη… μια εκδρομή στη θάλασσα… και πήγαν όλοι.. εκτός από εμένα..
Τρομερός εφιάλτης.. ο χειρότερος που έχω δει.. χειρότερος κι από τα μαύρα πουλιά με κεφάλια κοριτσιών…


Παναγιώτης, 9

πες το

δεν είναι ντροπή..
πες το
νιώθεις μόνος

ένα σημαδάκι ο καθένας

Η τελετή θα γίνει σε ένα όμορφο, μικρό, παραθαλάσσιο εκκλησάκι λίγο έξω από την Αθήνα
Θυμάμαι παλιά, όταν ο γάμος ήταν γι αυτούς κάτι μακρινό, ήταν απλά ένα όνειρο, ήθελαν να γίνει κάπου ήσυχα, έξω από την πόλη, μακριά από πολυτέλειες τρελές, να είναι αυτοί με όσους αγαπάνε μόνο και να παντρευτούν ρομαντικά, ονειρεμένα… και τώρα έφτασε η στιγμή.
Είμαστε φίλοι πολλά πολλά χρόνια, ξέρω πόσο ταιριάζουν και χαίρομαι που αποφάσισαν να ζήσουν μαζί
Χαίρομαι που θα μου δοθεί η ευκαιρία να δω πάλι ανθρώπους αγαπημένους που λόγω του διαζυγίου έχω καιρό να συναντήσω..
Χάνονται οι άνθρωποι στα δύσκολα.. χωρίς κακίες… απλά χάνονται..
Εγώ θα συνοδεύομαι από τους γιους μου και ο πρώην σύζυγος θα συνοδεύει τη γυναίκα που έχει σχέση τώρα
Θα φορέσουμε τα καλά μας ρούχα, θα βάλουμε τα καλά μας χαμόγελα και θα μαζευτούμε όλοι εκεί
Κάποιες πρώτες φορές γίνονται σταθμοί, γίνονται μεγάλα βήματα
Είναι κάποιες πρώτες φορές που μας σημαδεύουν για πάντα
Ένα σημαδάκι ο καθένας θα αποκτήσουμε σε κείνο το όμορφο, μικρό, παραθαλάσσιο εκκλησάκι λίγο έξω από την Αθήνα