ξέρει πολλά

πόσο καιρό βρίσκεται εκεί?
πόσα έχει δει?


πόσα έχει ακούσει?
πόσα έχει μάθει?
από θεούς κι ανθρώπους ..

στα κρυφά

Όμορφες, καλοντυμένες, περιποιημένες
έξυπνες, ευχάριστες, με την καλή κουβέντα έτοιμη στην άκρη της γλώσσας
πιστές σύζυγοι, τέλειες μητέρες, σοβαρές επαγγελματίες
καλές φίλες, γλυκές κόρες, θερμές ερωμένες…
Τίποτε άσχημο δεν περνά από το μυαλό τους
τίποτε λάθος δεν ταράζει την ηρεμία τους
κανένα άγριο συναίσθημα δεν βγαίνει πιο πάνω από τον λαιμό
καμιά κακιά σκέψη δεν τις δηλητηριάζει
αψεγάδιαστες σαν φρεσκοβαμμένος τοίχος..
Τέλειες
Κρυμμένες πίσω από την όμορφη οικογένειά τους
το ακόμα ομορφότερο φιλικό, επαγγελματικό περιβάλλον τους
ψαχουλεύουν ξένα σώματα στα κρυφά μήπως βρεθεί κάποιο να γεμίσει το κενό της τόσο άψογης ζωής τους..
στα κρυφά όμως..
τόσο κρυφά που το ξεχνάνε και οι ίδιες.

άνοιξη σήμερα

Σήμερα είναι άνοιξη και είναι όλη μωβ

πρόβλημα

-Θα ήθελα να μπορούσα να πετάω..
-Κι εγώ… με φτερά?
-Όχι, έτσι όπως είμαι
-Κι εγώ… τα φτερά θα είναι πρόβλημα..

Παναγιώτης, Μιχάλης 9

πύλες

Οι πύλες είναι το Πέρασμα από την ύλη στον κόσμο των ιδεατών καταστάσεων.
Οι πύλες του Ομήρου είναι τα Περάσματα από την εγρήγορση στον ύπνο, από τον Κόσμο της υλικής πραγματικότητας στον άυλο κόσμο του Ομήρου.
Η Αλήθεια εμφανίζεται στην διάσταση του ύπνου γυμνή και εκτυφλωτική σαν ήλιος
Όμως.. η Απάτη είναι συγκάτοικος με την Αλήθεια στην άυλη χώρα του Ύπνου..

βράχος

Είναι σκορπισμένες παντού στο δάσος
Η Άννα λέει ότι είναι απομεινάρια από τον μεγάλο πόλεμο των Θεών

παίζουμε

Διαβάζω στο πρωτοσέλιδο μεγάλης εφημερίδας.. «Λάβρος κατά όλων ο τάδε»
Χμ… μα γιατί δεν γράφουν σε απλά ελληνικά να τους καταλάβουμε όλοι?
Δυσανασχετώ, την πετάω κάτω στο χαλάκι, την πατάω και πηγαίνω προς την κουζίνα
Βρίσκω τον καπνό μου, βάζω ένα ποτήρι βότκα, πετάω μέσα μια χοντροκομμένη φέτα λεμόνι και τα φέρνω στο σαλόνι
Ακουμπάω το ποτήρι στο τραπεζάκι και στρίβω ένα τσιγάρο..
Φυσάω τον καπνό ψηλά και αναστενάζω βαθιά
Χτυπά το κινητό μου αλλά το αγνοώ.. ξέρω ποιος με ζητά τέτοια ώρα..
Επιμένει αφόρητα και τρομάζω
Ανάμνηση, χοντρή, ασπρόμαυρη έρχεται και κάθεται ακριβώς στη μέση του μυαλού μου, λόγια, πράξεις, ανάκατα με πλημμυρίζουν, χορεύουν στο ρυθμό του τηλεφώνου..
Και τότε το έκανα
Απάντησα μισοκλαίγοντας ένα ξεψυχισμένο… ναι
Ο ποταπός εαυτός μου νίκησε.. άλλη μια φορά



Η raffinata έδωσε πέντε λεξούλες και την πρόσκληση για το παιχνίδι, μια ιστορία κατά παραγγελία..
Πρέπει να κάνω το ίδιο και διάλεξα εσάς..
αειποτέ

ναταλία

αερικό

candy

nosy

αέρας, μακρυά, χατίρι, χάντρα, ροζ είναι οι λέξεις μου
καλή συνέχεια.

οι φίλοι...

Τους λέω την αλήθεια και χαμογελούν ειρωνικά.. είναι επιφυλακτικοί
Η αλήθεια μου δεν ταιριάζει με ότι είχαν στο μυαλό.
Τους λέω ψέματα και κουνούν το κεφάλι με κατανόηση… είναι ικανοποιημένοι
Το ψέμα μου ταιριάζει τέλεια.. έτσι το είχαν φανταστεί.
Είναι χαμογελαστοί τώρα, ανησυχούσαν για μένα και είναι ήσυχοι πια..
Ποιος κοροϊδεύει ποιον..

περίμενε

Μερικές φορές

αρκεί απλά να περιμένεις

και γίνεται φως

βρωμοθήλυκο

Ψηλή, ξανθιά, ρωσίδα ή βουλγάρα, γύρω στα 30, όχι ιδιαίτερα όμορφη αλλά εντυπωσιακή γυναίκα.
Είχε ξανθά, μακριά μαλλιά που μάζεψε ψηλά μόλις μπήκε, ήταν έντονα βαμμένη και δύο μεγάλοι ασημένιοι κρίκοι κρέμονταν στα αυτιά της.
Φορούσε τζιν κοντή φούστα, μαύρη μπλούζα που άφηνε έξω τον έναν ώμο, μαύρες ψηλοτάκουνες μπότες και μια μεγάλη τσάντα.
Πάντα παρατηρώ τα χέρια των ανθρώπων και τα δικά της δεν γινόταν να περάσουν απαρατήρητα. Είχε μακριά, όμορφα δάχτυλα με ψεύτικα νύχια που ήταν βαμμένα λευκά σαν ασβέστης και ήταν στολισμένα με στρας και χαντρούλες στην άκρη..
Μια εντυπωσιακή, άνετη γυναίκα που θέλησε να δοκιμάσει την τύχη της εκείνο το πρωινό.
Όταν μπήκε υπήρχαν έξι άντρες που κάθονταν στο βάθος του μαγαζιού, ήσυχοι, χαμένοι στο κόσμο τους.
Εκείνη κάθισε μπροστά, πήρε έναν καφέ, ακούμπησε τσιγάρα, κινητό, κλειδιά στο τραπέζι και ξεκίνησε να παίζει.
Ήταν ήρεμη, ευγενική και απόλυτα συγκεντρωμένη στο παιχνίδι, σαν να μην έβλεπε τι γινόταν γύρω της.
Μια αναστάτωση επικρατούσε από τη στιγμή που την είδαν.
Νευρικές κινήσεις, βλέμματα, χαμόγελα, ναζάκια, έπαιζαν τα δελτία ένα ένα για να έχουν την ευκαιρία να πηγαινοέρχονται και να περνούν μπροστά της.. αμηχανία και άτσαλες κινήσεις.
Σταμάτησαν οι σιγανές κουβεντούλες μεταξύ τους και οι πιο τολμηροί δοκίμασαν να πιάσουν συζήτηση με την όμορφη ξένη, αλλά τα ελληνικά της δεν βοήθησαν καθόλου.
Κάθισε δύο ώρες περίπου παίζοντας συστηματικά και συνετά, σε αντίθεση με τους άλλους που τρελάθηκαν και έχασαν την όποια ψυχραιμία είχαν.
Τελείωσε ο καφές της, τελείωσε και ο χρόνος, μάζεψε τα πράγματά της, έλυσε τα μαλλιά της, είπε γεια χαμογελαστή και έφυγε..
Σαν να αναστέναξαν μου φάνηκε και ηρέμησαν όλα έτσι απότομα.
-«Στο διάολο να πάει το βρωμοθήλυκο.. που ντύθηκε σαν πουτάνα πρωί πρωί και ήρθε να το παίξει γκόμενα» είπε αυτός που είχε χάσει τα περισσότερα..
-«Ε, ρε ξύλο που θέλουν μερικές..» είπε αυτός που έλιωσε στο πήγαινε-έλα..
-«Φαντάζομαι πού βρήκε τα λεφτά να παίξει…» άφησε το υπονοούμενο αυτός που είχε προσπαθήσει να της πιάσει κουβέντα…