Ένα φευγιό, μια τάση να τρέξω, κουνάω τα πόδια μου ανυπόμονα όταν είμαι εγκλωβισμένη κάπου.
Γυρίζω και το πρώτο που σκέφτομαι είναι πότε θα φύγω πάλι.
Μαζεύω αλλά δεν μαζεύομαι.
Πάω τώρα
Εγγραφή σε:
Σχόλια ανάρτησης (Atom)
skip to main |
skip to sidebar
6 σχόλια:
Φεύγεις, χάνεσαι, πετάς σαν τον άνεμο που απομακρύνει άνθη. Δε σταματά ποτέ. Αεικίνητος ο άνεμος αναβιώνει τη φύση. Έτσι και η κίνηση σε φέρνει στη ζωή, σε διώνει από τη μοοτονία του καθημερινού τίποτα, της ρουτίνας. Ταξίδια, λοιπόν.
Στο καλό και να μη μας γράφεις.
ταξίδια πολίτη, για να γεμίζει το μυαλό:))
καλημέρα.
Και για να αδειάζει το μυαλό! Καλημέρα!:)
Καλημέρα mario!
Έτσι ακριβώς nature, καλημέρα ως πέρα!:)
Να είσαι καλά, sigmund:)
Δημοσίευση σχολίου