-«Παράξενη οικογένεια έχουμε» λέει ο μεγάλος γιος τρώγοντας το μεσημεριανό του καθισμένος μόνος του στο τραπέζι της κουζίνας.
«Σπάνια τρώμε όλοι μαζί, άλλος εδώ, άλλος στο δωμάτιό του… άλλες ώρες.. καμία σχέση με τις οικογένειες των άλλων. Έχουν πρόγραμμα αυτοί, εμείς είμαστε χύμα.. όποιος πεινάει, τρώει.»
-«Ναι, είμαστε λιγάκι περίεργοι εμείς» του απαντώ και νοιώθω το στομάχι μου να σφίγγετε.
Θυμάμαι πολύ καλά τα οικογενειακά τραπέζια τις Κυριακές όταν ήμουν παιδί, μαζευόμαστε όλοι, τρώγαμε, πίναμε, μιλούσαμε… όλοι μαζί. Τις καθημερινές τρώγαμε με την μάνα μας, περίμενε να σχολάσουμε και οι τρεις από το σχολείο και να φάμε παρέα.
Τώρα είναι όλα αλλιώς. Περίεργα ωράρια, χαλαρώσαμε γενικώς.
Δεν μπορώ να μην νοιώσω τύψεις.
-«Δε βαριέσαι» συνεχίζει βουτώντας ένα κομμάτι ψωμί στη σαλάτα «μπορεί να μην τρώμε μαζί αλλά μιλάμε τουλάχιστον»
Κάτι είναι κι αυτό, σκέφτομαι.
Εγγραφή σε:
Σχόλια ανάρτησης (Atom)
6 σχόλια:
Θυμάμαι τα " οικογενειακά" τραπέζια με τον πρώην άντρα μου . Ολοι μαζί τυπικά και όπως πρέπει ..
Τον αριθμό των μαχαιριών που μου "κάρφωσε" πισώπλατα δεν θυμάμαι να σου πω ακριβώς ..Τώρα με την μικρή δεν πιεζόμαστε .. Μπορεί να τρώμε χώρια και σε διάφορα μέρη του σπιτιού αλλά την τροφή του μυαλού μας την μοιραζόμαστε συνέχεια..
"οταν τρώνε, δε μιλάνε" μας λέγανε όταν ήμασταν μικρά.
τελικά σημασία δεν έχει να τρως με παρέα,
αλλά να μιλάς!
πολύ πιο ουσιαστικό στις μέρες μας.
Πάλι καλά βρε Μαριώ που σου μιλάνε τα παιδιά. Οι παλιές εποχές των κοινών γευμάτων είναι στο χρονοντούλαπο. Την Κυριακή όμως? Μήπως για 1 φορά την εβδομάδα να ήταν εφικτό?
Την ουσία λοιπόν, να μιλάμε κι ας τρώμε χώρια.. μικρό το κακό:))
Μαρίνα, μια φορά την βδομάδα ήταν εφικτό, ναι.
Καλημέρα ως πέρα:))
Ο μικρος λεει κατα διαστηματα σοβαρα πραγματα και με εκπλησει ευχαριστα!!!
Να τον χαιρεσαι!!!
Ευχαριστώ πρεζα, αυτά τα είπε ο μεγάλος γιος όμως ο οποίος πλησιάζει τα 17:))
καλημέρα
Δημοσίευση σχολίου