Έλειψα τρεις μέρες, ο μικρός γιος πέρασε αυτές τις μέρες με τον πατέρα του και ήταν μέσα στη τρελή χαρά.
-«Σου έλειψα καθόλου?» τον ρώτησα χτες
-«Καθόλου» μου απαντά χωρίς να σηκώσει το κεφάλι του από το παζλ που έφτιαχνε
-«Ωραία» του λέω και τον αγκαλιάζω σφιχτά
-«Η αγκαλιά σου μου έλειψε λιγάκι» μουρμουρίζει και εγώ λιώνω… κάθε φορά.
4 σχόλια:
Σκληρός, σκληρός αλλά στο ψωμί έγινε μέλι...
Έτσι είναι vita, έχω τον τρόπο τελικά..
καλημέρες:))
Καλό είναι αυτό, ξεχωρίζει ήδη σωστά τις χαρές από τις καταστάσεις :-)
Όλα καλά είναι sigmund, σε διαβάζω και εύχομαι να είναι αληθινά καλά όλα για όλους:))
Δημοσίευση σχολίου