Είναι γύρω στα 45, όμορφη γυναίκα, εντυπωσιακή.
Έχει παντρευτεί δυο φορές, έχει δυο ωραιότατα διαζύγια και έναν γιο 10 χρονών από τον δεύτερο γάμο.
Έχει δικό της σπίτι, αυτοκίνητο, αλλά δεν έχει δουλειά…
Ότι έχει δικό της το πήρε από τον τελευταίο σύζυγο ο οποίος ενώ την κακομεταχειριζόταν, την στόλιζε με όμορφα δώρα αμέσως μετά την τελευταία σφαλιάρα.
-«Δεν θέλω κανέναν μαλάκα κοντά μου ρε» έλεγε αγανακτισμένη η Δήμητρα, όταν ήταν φρέσκο το διαζύγιο και όσο είχε νωπό στο μυαλό της ακόμα το ξύλο που είχε φάει από τον τελευταίο σύζυγό της.
-«Δεν πρόκειται να κάνω το ίδιο λάθος ξανά ποτέ, είμαι νέα, γερή, θα βρω μια δουλειά και θα μεγαλώσω το παιδί μου» έλεγε η Δήμητρα όταν την ρωτούσα τι θα κάνει από δω και πέρα, πριν δοκιμάσει…
Προσπάθησε, δε λέω, και σε φροντιστήρια αγγλικών προσπάθησε να δουλέψει αλλά της φαίνονταν λίγα τα λεφτά για την δουλειά που προσφέρει και ιδιαίτερα προσπάθησε να κάνει αλλά ζητούσε πολλά λεφτά για την δουλειά που προσφέρει…
Η διατροφή μικρή, η δουλειά δύσκολο πράγμα και δυσεύρετο.
Πέρασε ένα χρόνο στριμωγμένη οικονομικά και αυτό είναι βουνό για την Δήμητρα.
Δε χαμογελούσε ποτέ, μαζί της μαράζωνε και το παιδί της.
Δεν μπορούσε να καταλάβει ο μικρός γιατί ήταν τόσο χάλια η μάνα του και γιατί είχε μόνιμα πρόβλημα με τα λεφτά αφού ο πατέρας του τους έδινε την διατροφή κανονικά.
Δεν μπορούσε να καταλάβει ο μικρός ότι η μαμά του είχε συνηθίσει από μικρή σε μια άλλη ζωή, πλούσια, με βίτσια και ιδιοτροπίες… κοστίζουν αυτά και η διατροφή δεν τα καλύπτει σε καμιά περίπτωση.
-«Το αποφάσισα Μαρία» μου λέει χτες μετά από αρκετούς μήνες που είχαμε να βρεθούμε, « θα ξαναπαντρευτώ… το αποφάσισα, πάει και τελείωσε. Θα βρω έναν που να έχει φράγκα αρκετά να ζούμε άνετα και θα τον παντρευτώ, ας είναι κι από προξενιό… δεν με νοιάζει, δεν θα ζω εγώ με τα ψίχουλα που μου δίνει ο πρώην και να το ευχαριστιέται κιόλας να με βλέπει να υποφέρω… όχι το αποφάσισα… θα παντρευτώ»
Άφωνη είμαι από τότε.
Λάθος επιλογές, λάθος ζωή?
20060821
Εγγραφή σε:
Σχόλια ανάρτησης (Atom)
9 σχόλια:
ο καθένας μας Μαριώ μου,είναι υπεύθυνος των επιλογών του και των πράξεών του.
Αλλά ο πρώην δεν νομίζω να υποφέρει..
Άει στο διάολο και νόμιζα πως ξαναπαντρεύεσαι εσύ κι έτρεχα να κατεβάσω το κοστούμι από το πατάρι!
Δίκιο έχει η cherry, αλλά μην ξεχνάμε και τα σκατά στα οποία μεγαλώνουν οι γυναίκες και την καταπίεση την οποία τρώνε μέχρι να τις παραδώσουν στους άντρες τους.
Είσαι μια κουτσόμπολα εσύ, πρώτης τάξεως!
lol...κι εγώ,Motorcycle boy, το ίδιο νόμιζα...
κάτι τέτοιες βλέπεις και μετά μου λες περί ερώτων, ιερών δεσμών και μλκς...
(εγώ αν την ήξερα θα της έλεγα να στρώσει τον κ... χμ τα οπίσθιά της και να πάει να δουλέψει, να ζήσει όπως γουστάρει, ταπεινά και τίμια - αλλά σιγά μη με άκουγε)
cherryfairy όλοι υποφέρουν αλλά αυτός που υποφέρει ΚΑΙ οικονομικά... είναι ο χειρότερος.
lol βρε Mboy, αν παντρευόμουν εγώ, έτσι θα το μάθαινες? από το ποστ? δεν θα χτυπούσαν οι καμπάνες της αγίας Τριάδας δλδ?
Πολυχρόνη,τα λεφτά είναι δύναμη και όποιος δεν την έχει κάνειότι μπορεί να την αποκτήσει. Αν της έλεγες να ζήσει μόνη αλλά φτωχικά θα σου έλεγε ότι μάλλον είσαι πλούσιος και δεν έχεις ιδέα τι περνάει...
Καλημέρες σε όλους
φιλιά
Ρε Μαριώ, τα λεφτά κόποις κτώνται.
Εγώ ξέρω τη μάνα ενός φίλου μου που την άφησε ο άντρας της με 4 παιδιά, ωραία γυναίκα, που ποτέ της δεν είχε δουλέψει, κι όμως στρώθηκε και πήγε καμαριέρα σε ξενοδοχεία για να τα μεγαλώσει...
Δεν είναι πιο τίμιο;
Μπορεί να είναι πιο τίμιο αλλά σίγουρα είναι πιο δύσκολο-κουραστικό-εξοντωτικό-επίπονο....
Ο εύπορος σύζυγος είναι η εύκολη λύση.
Το ότι το παραδέχεται δεν είναι τίμιο Πολυχρόνη?
Δεν είμαστε όλοι για όλα, δεν αντέχουμε όλοι μας το ίδιο.
Ολοι κανουμε θυσιες σαυτη την ζωη. αλλος θυσιαζει τον χρονο του, αλλος τα χερια του, αλλος το κορμι του η την καρδια του.
δεν ξερω αν η φιλη σου ειναι τοσο κακομαθημενη ,γιατι αν ετρωγε σφαλιαρες, θα πει οτι καταβαθος δεν πιστευε στον εαυτο της.
Και αν δεν πιστευε στον εαυτο της, ισως γιαυτο να ζητουσε περισσοτερα λεφτα απο τις δουλειες της.Για να πιστεψει.
Οπως ειπες, δν ειχε ξαναδουλεψει.Που να ξερει οτι ολοι οι μισθοι ειναι της πεινας;
Νιωθω μια ενοχληση με το ολο σχολιασμο, το ομολογω, και μια αναγκη να την υπερασπιστω.
Ισως γιατι σε καποια σημεια να μου θυμιζει εμενα και γιατι καπως ετσι θα μπορουσε να εμερμηνευσει καποιος, αν δεν με εβλεπε καλοπροαιρετα...
Δημοσίευση σχολίου