γύρω

Τα βλέπω όλα γύρω
Πόσο σε σειρά είναι
Όλα δουλεύουν ρολόι
Τόσο διαβολεμένα καλά που νοιώθω τύψεις όταν κοιτάζω το κενό μου..




151106

05:00

λίγων στιγμών άνθρωπος
καθαρός όσο τίποτα, τρυφερός, ανίσχυρος μέσα στην παντοδυναμία του
ο πιο αγνός, ο πιο αθώος
θεϊκό πλάσμα με χάρτινες πατουσίτσες και σφιχτές λιλιπούτειες γροθιές
κλειστά μάτια που βάζουν όλη τους τη δύναμη ν ανοίξουν, ν αντικρύσουν το πρώτο φως της πρώτης μέρας που λες ξημέρωσε μόνο και μόνο γι αυτό
το πιο μικροσκοπικό στόμα του κόσμου στέλνει φιλιά κόκκινα στο σύμπαν ρουφώντας άτσαλα τροφή
το θαύμα μπροστά μας
λάμπει ολόκληρο λευκό φως που μας τραβά σαν πεταλούδες
σκορπά καινούριες ανάσες, αέρας φρέσκος, ζωντανός
θα σου χαρίσω χρώματα
να βάφουν την ζωή σου ζωηρά
όλη μου την αγάπη
να γίνει κουράγιο, να γίνει δύναμη

όνειρο

Είδα όνειρο πως ήμουν αόρατη
Ήμουν μια ματιά ζωντανή και περίεργη δίπλα σε φωτιά με ανθρώπους γύρω της
Μιλούσα και δεν με άκουγε κανείς, έσπρωχνα να καθήσω και δεν κουνιόταν κανείς
Αργά και ήσυχα αγκάλιαζα τα πάντα με το βλέμμα μόνο και εκείνο αφού έψαξε όλους.. στάθηκε εκεί
Γαντζωνόταν στο μικρό δάχτυλο του δεξιού χεριού και αργά ανέβαινε ως το αυτί, καθόταν στα δυο στρογγυλά σκουλαρίκια και έκανε κούνια απαλά για ώρα πολύ
Έμπαινε στο στόμα η ματιά και ακολουθούσε το δρόμο του αέρα
Σαν χάδι τρυφερό το πέρασμά της, ζεστό, απαλό
Παντού ακούμπησε, δεν υπήρξε τριχούλα που να μην χτένισε, δέρμα που να μην ένιωσε, κίνηση που να ξέφυγε, μορφασμός που να πέρασε απαρατήρητος
Χάιδεψε το πρόσωπο άπειρες φορές
Ξεκινούσε ταξίδι η ματιά πάνω του
Άρχιζε από εκείνη τη μικρή τούφα καφέ μαλλιά που όταν δεν κάνει κύκλους γύρω από τον εαυτό της ξεκουράζεται στην άκρη του μετώπου, κατρακυλούσε στη ράχη της μύτης, σταματούσε στην άκρη ροζ χειλιών και κρατούσε ισορροπία όποτε αυτά μιλούσαν
Γλιστρούσε και έπεφτε μερικές φορές, κατρακυλούσε στο λαιμό και τότε το κατάπινε το φάντασμα της πέτρας που κρεμόταν εκεί
Ζεστασιά και ανακούφιση
Όμορφο όνειρο σαν αληθινό

χωρίς κλικ

Άπειρα μάτια κοιτάζουμε ίδιες οθόνες την ίδια στιγμή
λόγια, σκέψεις απλώνονται γράμμα γράμμα
λέξεις, παράπονα, ιδέες, όνειρα μπλέκονται και βγάζουν νόημα
άψυχο όλο
άψυχο το μέσο
ένα κλικ και φανερώθηκες παραμένοντας κρυμένος για πάντα μπορεί
Βάζω τα μέσα μου σε ένα άψυχο μέσο και τα περιφέρω
Να ήταν και τα μάτια έτσι
να έγραφαν τα λόγια και να τα μετέφερε το βλέμμα.. με ένα κλικ
κι όχι να χαμηλώνει έντρομο μπροστά στις αλήθειες που θα φανερώσει
Να έφτιαχνε το στόμα τις λέξεις τις καινούριες, τις νεογέννητες
και να τις άφηνε να βγουν, να μιλήσουν
κι όχι να παλεύουν στην άκρη της γλώσσας με τις παλιές, τις δοκιμασμένες και να κατρακυλούν φοβισμένες αφήνοντάς τες να νικήσουν
δειλή
δειλοί